پنج مزیت خانواده درمانی مبتنی بر دلبستگی کدام است؟

خانواده درمانی مبتنی بر دلبستگی (ABFT) یک مدل خانواده درمانی با پشتیبانی تجربی است که به طور خاص برای درمان افسردگی، خودکشی و تروما در نوجوانان طراحی شده است. این مبتنی بر تئوری دلبستگی است و یک رویکرد بین فردی، فرآیندمحور و مبتنی بر تروما را ارائه می کند.
خانواده درمانی مبتنی بر دلبستگی (ABFT) یک مدل روان درمانی خانوادگی کوتاه مدت و وظیفه محور است اثربخشی آن را در کاهش افسردگی نوجوانان و افکار خودکشی برجسته می کند.
ABFT یک مدل روان درمانی خانوادگی کوتاه مدت و وظیفه محور است که هدف آن ترمیم اعتماد و همکاری بین نوجوانان و مراقبان اصلی آنها است.
خانواده درمانی مبتنی بر دلبستگی (ABFT) یک مدل خانواده درمانی با پشتیبانی تجربی است که به طور خاص برای درمان افسردگی، خودکشی و تروما در نوجوانان طراحی شده است. خانواده درمانی بر تئوری دلبستگی تکیه میزند و یک رویکرد بین فردی، فرآیندمحور و مبتنی بر تروما را ارائه می کند.

هدف ABFT ترمیم گسیختگی های بین فردی و بازسازی یک رابطه یا توسعه تاب آوری روانی و هیجانی و مبتنی بر امنیت والدین و فرزند است.

پنج مزیت برای خانواده درمانی مبتنی بر دلبستگی شناسایی شده است که در اینجا به آن اشاره میشود:

1. چارچوب ارتباطی: کمک به خانواده ها برای تمرکز بر ترمیم رابطه به عنوان هدف اولیه درمان
2. اتحاد نوجوانان: ارتباط پریشانی فعلی با گسیختگی های دلبستگی و آماده سازی نوجوان برای بحث در مورد آنها
3. اتحاد والدین: کاهش ناراحتی مراقبین، افزایش همدلی و بهبود مهارت های والدینی
4. وظیفه دلبستگی: تسهیل مکالمات بین نوجوانان و والدین برای بحث در مورد گسیختگی های دلبستگی، حل مشکلات و تمرین مهارت های جدید
5. ارتقای خودمختاری: با ظهور مجدد اعتماد، درمانگران به مراقبان کمک می کنند تا استقلال و شایستگی نوجوانان را در خارج از خانه ارتقا دهند

اصول خانواده درمانی مبتنی بر دلبستگی (ABFT) شامل تمرکز بر ترمیم پیوند در رابطه والد-کودک، رسیدگی به گسیختگی های دلبستگی، ارتقای خودمختاری در نوجوانان و ارائه یک رویکرد ساختاریافته با وظایف درمانی خاص است.
ABFT مبتنی بر نظریه دلبستگی است و بر اهمیت دلبستگی ایمن بین والدین و فرزندان برای تاب آوری و رفاه عاطفی تاکید دارد.
درمان شامل وظایفی مانند چارچوب بندی مجدد رابطه، ایجاد اتحاد با نوجوان و والدین، ترمیم گسیختگی های دلبستگی، و ارتقای استقلال در نوجوان و در عین حال حمایت از والدین در یافتن تعادل بین حمایت و پرورش خودمختاری و استقلال نوجوانان است.

خانواده درمانی مبتنی بر دلبستگی از چند جهت با سایر رویکردهای خانواده درمانی متفاوت است:

1. تمرکز بر دلبستگی: ABFT مبتنی بر نظریه دلبستگی است و بر اهمیت ترمیم پیوندهای دلبستگی بین نوجوانان و مراقبان اولیه آنها تاکید دارد. این تمرکز بر امنیت دلبستگی، ABFT را از سایر مدل های خانواده درمانی که ممکن است دینامیک دلبستگی را به صراحت در اولویت قرار ندهند، متمایز می کند.

2. رویکرد ساختاریافته: ABFT از یک رویکرد ساخت یافته و دستی با وظایف درمانی خاص با هدف ترمیم پارگی های دلبستگی و ارتقای خودمختاری در نوجوانان پیروی می کند. این ماهیت ساختاریافته ABFT را از رویکردهای خانواده درمانی با پایان باز یا کمتر وظیفه محور متمایز می کند.

3.مشارکت کل خانواده: ABFT نیازمند مشارکت کل واحد خانواده برای رسیدگی موثر به مشکلات دلبستگی است. برخلاف برخی از مدل های خانواده درمانی که ممکن است بیشتر بر جلسات فردی یا اعضای خاص خانواده تمرکز کنند، ABFT بر نیاز به مشارکت جمعی خانواده در فرآیند درمانی تاکید می کند.

4. عاطفه متمرکز و آگاه به تروما : ABFT درمانی متمرکز بر احساسات و تروما است که هدف آن رسیدگی به پریشانی و تاب آوری عاطفی و آسیب های گذشته در سیستم خانواده است. این تاکید بر پردازش عاطفی و تروما، ABFT را از رویکردهای خانواده درمانی متمایز می کند که ممکن است تمرکز یکسانی بر درمان عاطفی و حل تروما نداشته باشند.

5. خانواده درمانی مبتنی بر دلبستگی ABFT به طور تجربی از طریق آزمایشات بالینی و مطالعات فرآیندی مورد حمایت قرار گرفته است و اثربخشی آن را در کاهش افسردگی نوجوانان، افکار خودکشی و بهبود روابط خانوادگی نشان می دهد. این چنین مستندات و یافته های پژوهشی، ABFT را از مدل های خانواده درمانی که ممکن است فاقد همان سطح حمایت تجربی باشند، جدا می کند.