بررسی تنوع ریخت شناسی و روابط بین صفات در برخی ژنوتیپهای باقلا (Vicia faba)

باقلا یکی از مهم ترین لگوم های خوراکی محسوب می شود که دارای قابلیت کشت در اراضی کم بازده است. در این تحقیق،۲۲ صفت ریخت شناسی در ۲۶ ژنوتیپ باقلا در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار بررسی شدند. در تجزیهعاملی ۲۲ صفت موردمطالعه به ۶ عامل کاهش یافتند که این عامل ها حدود ۸۲/۶۸ درصد از تغییرات داده ها را توجیه نمودند. حداکثر مقدار ضریب عاملی در عامل دوم و مربوط به اثر عرض غلاف سبز (۹۴/.) بود. چرخش عاملی کواتریماکس توانستمجموع مربعات پس از چرخش را در عامل های اول تا سوم کاهش و در بقیه عامل ها از حدود یک الی دو درصد افزایشدهد. در تجزیه علیت با استفاده از تکرار داده ها، متغیرهای تعداد دانه در بوته خشک و تعداد غلاف خشک دارای اثر مستقیممعنی دار و مثبت و صفات طول گل و تعداد غلاف خشک دارای اثر مستقیم منفی و معنی دار با عملکرد دانه داشتند. در تجزیهخوشه ای که با استفاده از ضریب مربع فاصله اقلیدسی و روش وارد (ward) انجام گرفت ۲۶ ژنوتیپ موردمطالعه به ۳ گروهتقسیم شدند که در آن بیش ترین و کمترین فاصله ژنتیکی به ترتیب بین ژنوتیپ FAM۸۹ با G-faba-۷ و G-faba-۱-۲ بقا G-faba-۱۸۰ به دست آمد.