ارزیابی آبشستگی عمومی اطراف پایه پل با نرم افزار HEC-RAS (مطالعه موردی پل سیمینه رود میاندوآب)

در پژوهش حاضر، میزان عمق آبشستگی اطراف پایه‎های پل سیمینه­رود میاندوآب با مدلHEC-RAS  با استفاده از دو روش CSU و فروهلیچ برای دبی­های با دوره برگشت مختلف، تعیین شد. برای این منظور، ابتدا با استفاده از داده‎های صحرایی، یک مدل هیدرولیکی از بازه رودخانه که پل در آن قرار دارد، در نرم­افزار ایجاد شد. سپس با وارد کردن داده‎های مربوط به آبشستگی پایه‎های پل برای دبی‎های با دوره برگشت 5 تا yr 1000، تغییر دبی جریان بر آبشستگی اطراف پایه‎های میانی و کناری پل بررسی شد. نتایج نشان داد که با افزایش دبی ­(افزایش سرعت جریان) میزان برخورد خطوط جریان بیش­تر شده و از مقدار آبشستگی در پایه­های میانی نسبت به پایه­های کناری پل کاسته می­شود. همچنین برای دبی­ با دوره برگشت­های 5 تا yr 40 هیچ گونه آبشستگی در تکیه­گاه­های پل دیده نمی­شود. در حالی که از دبی با دوره برگشت­های 50 تا yr 1000 میزان آبشستگی تکیه­گاه­ها به شدت افزایش می‎یابد. برای دوره برگشت­های مختلف در هر دو روش CSU و فروهلیچ پایه شماره 7 بیش­ترین میزان آبشستگی و پایه شماره 1 کم­ترین مقدار را دارد. روش فروهلیچ به اندازه روش CSU در محاسبه عمق آبشستگی نسبت به افزایش دبی حساس نیست و تقریبا 20 درصد نسبت به هم در محاسبه عمق آبشستگی اختلاف دارند. دلیل این امر نیز به­کاربردن ضرایب شکل پایه، شرایط بستر و همچنین ضریب مسلح بودن بستر توسط ذرات رسوبی در روش  CSUاست.