استفاده از مناطق ادراکی برای بهبود فرایند ناوبری شهری

از آن جا که سیستم های ناوبری در تعلیم دانش مکانی به انسان موثر واقع می گردند، می توان انتظار داشت با بهبود فرایندهای توصیف مسیر در این سیستم ها، ادراک مکانی دارای عمق بیشتر گردد. مغز انسان به ساختاردهی اطلاعات می پردازد و فرآیند به یاد آوردن مطالب براساس این ساختار صورت می گیرد. در حالیکه در سیستم های ناوبری کنونی این ساختاردهی اطلاعات دیده نمی شود. تاکنون تلاش هایی که برای بهبود توصیف مسیر در سامانه های ناوبری انجام شده، اغلب بر مبنای دانش نشانه ها و دانش مسیری بوده و به مناطق ادراکی به عنوان دسته بندی مکانی ذهن انسان توجه نشده است. نتایج این مقاله نشان می دهد که استفاده از مناطق ادراکی در ناوبری، کارایی فرآیند ادراک مکانی در حین ناوبری را افزایش می دهد. به این صورت که افراد آشنا با محیط زمان کمتری صرف پیدا کردن مقصد می کنند و برای افراد نا آشنا نیز این نوع دستورات ناوبری در دسته بندی و استفاده مجدد از اطلاعات موثر است. در همین راستا به منظور اعمال داده های ادراک مکانی در کاربردهای ناوبری نیاز، معیاری برای تعیین میزان برجستگی محله مورد نظر ارائه شده است. این معیار نشان دهنده میزان اهمیت منطقه، منعکس کننده ویژگی های بصری، ساختار شهری و تعداد و پراکندگی نشانه ها است.