بازتاب سرمایه ی اجتماعی بر بهبود روابط دولت- ملت

موضوع مقاله ی حاضر، بررسی تحلیلی بازتاب عناصر حیاتی سرمایه ی اجتماعی در روابط حاکمیت و مردم در متن جامعه ی اسلامی و نقش آن در رسیدن به پیشرفت است. مدعا این است که اعتماد از شاخص های مهم سرمایه های اجتماعی است و قابل تبدیل شدن به سرمایه ی اقتصادی را دارد؛ چراکه شکل گیری اعتماد اجتماعی - در اثر عدالت گستری کارگزاران - به قانون مندی شهروندان و ایجاد امنیت می انجامد و انسجام اجتماعی و سطح مشارکت در جامعه را ارتقا می بخشد. در این رهیافت، خدامحوری، نقطه ی آغازین ایجاد اعتماد متقابل و مشارکت اجتماعی است. هدف بنیادی، کشف و تبیین ماهیت روابط میان مولفه های سرمایه ی اجتماعی از طریق بازنگری در نظریاتی است که افزایش حجم ساختاری شبکه ای را محور دستیابی به توسعه ی سرمایه ی اجتماعی معرفی می کنند. نتایج کاربردی تحقیق حاکی از آن است که خدامحوری و بصیرت در لایه های شناختی جامعه، به دستاورد مشارکت رهنمون می گردد و با فرسایش آن، کارآمدی نظام سیاسی کاهش می یابد.