ژیوشیمی وپترولوژی گرانیتویید آق درق- شاهدی برماگماتیسم آداکایتی در اواخر ادیاکارن-اوایل کامبرین

گرانیتویید آق درق در شمال شهرخوی و در شمال غرب ایران واقع است. این توده با سن اواخر ادیاکارن- اوایل کامبرین به شکل استوک و دایک به درون سنگ های متاباریتی و متاپلیتی هم سن خود نفوذ کرده است. کانی های اصلی این توده عبارتند ازکوارتز، آلکالی فلدسپار، پلاژیوکلاز، موسکویت و بیوتیت بوده و بافت غالب درآنها بافت های هیپ ایدیومرفیک گرانولار و میلیونیتی است. توده گرانیتوییدی آق درق دارای ترکیب سنگ شناختی گرانودیوریت، مونزوگرانیت وسینوگرانیت بوده و دارای سرشت کالکوآلکالن، پرآلومین و S تیپ می باشد. درنمودارهای عناصر نادر خاکی، نمونه های آق درق بوسیله غنی شدگی شدید در LREEs نسبت به HREEs و آنومالی منفی ضعیف در عنصر یوروپیوم مشخص می شوند و در نمودارهای عنکبوتی غنی شدگی نسبی LILEs و تهی شدگی درHFSEs (بویژه Taو (Nb و آنومالی مثبت در Pb و منفی در Ti نشان می دهند که به وضوح حاکی از شباهت آنها به گرانیت های قوس آتشفشانی دارد. نمونه های گرانیتویید آق درق هم چنین با داشتن مقادیر بالای Na2O، SiO2، Al2O3 و استرانسیم، نسبت بالای La/Yb و مقادیر پایین MgO، Y و نسبت پایین K2O/Na2O به همراه مقادیر پایین HFSE و فقدان آنومالی منفی یوروپیوم، ویژگی آداکایتی از خود نشان می دهند. نتایج حاصل از بررسی های سن سنجی، پتروگرافی و ژیوشیمیایی نشان می دهند که این گرانیتویید در یک محیط فرورانشی دراثرذوب بخشی رسوبات دگرگون شده پوسته قاره ای پایینی درزمان اواخر ادیاکارن- اوایل کامبرین بوجود آمده است.