پارفیت و چالش بی طرفی در نظریه اخلاقی کانت

در این مقاله ابتدا به توصیف و تحلیل مباحثات درکپارفیت در باب موضوع بی طرفی از منظرکانت میپردازیم. در ادامه ضمن بررسی انتقادی ساختار و پیامدهای سخن پارفیت، میزان استحکام آراءاو را بررسی میکنیم. در فراز پایانی این متن نیز راه حل پیشنهادی خود را به عنوان بدیل تلاش های صورت گرفته در این موضوع، تشریح می نماییم. به زعم ما نتیجه ای کهپارفیت به آن رسیده علاوه بر اینکه از حیث ساختار فلسفی نامنسجم است، با ریوس اندیشه کانت هم ناسازگار بوده و در تقویت انگیزش اخلاقی نیز ناموفق می باشد. در جهت جبران این نقایص،تلاش میکنیمبا رجوع به نقد سوم کانت ،نگاه زیباییشناختی او را به تاملات اخلاقی این متفکر ضمیمه کنیم. این رویکرد، افقی را به ما نشان میدهد که طبق آن تکوین شخصیت فاعل اخلاقی باتنقیح معیار معرفت اخلاقی مقارن می گردد. این تقارن علاوه بر استحکام نظری، از حیث عملی نیز ثمربخش خواهد بود.