نقش رفتار مقتول در رابطه استناد قتل عمدی

براساس ماده 492 ق.م.ا. جنایت در صورتی موجب قصاص یا دیه است که نتیجه حاصل مستند به رفتار مرتکب باشد. در قتل عمدی یکی از مواردی که با وجود قصد قتل توسط مرتکب، می تواند رابطه استنادی بین رفتار مرتکب و نتیجه حاصله را قطع کند، رفتار مقتول است. مقتول می تواند با انجام رفتارهای (عمدی و آگاهانه و یا ناآگاهانه) که ممکن است به صورت ترک فعل نیز باشد، رابطه استناد به اینکه رفتار مرتکب و قتل حاصله را قطع کند. با حال در برخی موارد سوء نیت مرتکب چنان گسترده است که رفتار مقتول در قطع رابطه استناد، تاثیری بر انتساب قتل به مرتکب نخواهد داشت.حال باید این رفتار مقتول در چه مواردی رابطه استناد در قتل عمدی را قطع می کند و سوءنیت مرتکب چه تاثیری بر انتساب قتل دارد در این مقاله با روش توصیفی - تحلیلی ضمن بررسی رابطه استناد در قتل عمدی، تاثیر رفتارهای مفتول در وقوع قتل کندی با لحاظ قاعده اقدام بررسی می شود و با توسل به اصول حقوقی و فقهی به سوالات مربوطه پاسخ داده می شود.