از جبران خسارت ناشی از جرم علیه کودک تا نحوه ترمیم خسارات؛ با نگاهی تطبیقی به قوانین کشورهای اروپایی، آمریکایی و اسناد بین المللی

ارتکاب جرم در یک کودک، ضررهای مادی و آزارهای جسمانی و در شرایطی خاص تالمات شدید روحی را برای او به بار می آورد که این تعاملات موجب هتک حیثیت و آبروی کودک شده و در شرایط حاد، نارسایی و اختلال روانی کودک را سبب خواهد شد. مرحله صدور حکم یا تعیین مجازات باید با سازوکارهای جبران خسارات مادی و معنوی اعم از عاطفی و روانی همراه باشد که نه تنها، از ساده ترین و در عین حال برجسته ترین گونه های حمایت از بزه دیدگان است، بلکه، راهکاری جهت پیشگیری از تکرار بزه دیده دی و کاهش صدمات وارده به کودک و التیام بخشی آلام روحی و روانی او می باشد. جبران خسارت باید از سوی خود بزهکار و در صورتی که تحمیل آن بر بزهکار ممکن نباشد، از سوی دولت، بیمه و یا صندوق های خاص تامین شود. آثار سازوکار جبران خسارت مستقیم است و کودک بزه دیده تبلور می یابد و هرچه گسترده تر باشد از گسترش آسیب وارده در اثر ارتکاب جرم علیه کودک جلوگیری می کند. بنابراین، تعیین مجازات برای بزهکار کودک آزاری با سازوکارهای ترمیم و جبران خسارت های وارده بر این بزه دیدگان از رابطه تنگاتنگی با حایز مطالعه برخوردار است.