مطالعه تطبیقی دو نظریه تعامل گرا و پنجره های شکسته و آثار آنها بر سیاست جنایی

نظریه تعامل گرایی و سیاست تسامح صفر، دو رویکرد متعارض در جرم شناسی و سیاست جنایی تلقی می شوند. نظریه مزبور، الگویی الهام بخش برای اندیشه تحدید دامنه مداخله نظام عدالت کیفری و تسامح هر چه بیشتر در قبال جرایم و سیاست مذکور، به عنوان تجلی گاه نظری که پنجره های شکسته، جلوه ای از جنبش علیه نظام کیفری و سخت گیری افزون تر در واکنش نسبت به اعمال مجرمانه و انحرافات است. توصیف مبانی و مفاهیم و سپس تحلیل و ارزیابی متقابل بین نظریه و سیاست در مقایسه با یکدیگر، هم نکات مثبت و کاربردی و هم موارد ضعف و و مطلق گرایی آنها در دو حوزه پیش گفته آشکار می سازد. به علاوه، این بررسی دقیق، قابلیت و ضرورت هدایت این نظریه و سیاست را به مسیری معتدل تر و نیز بهره گیری شایسته از آنها را در چارچوب یک سیاست جنایی تلفیقی گوشزد می نماید. در نهایت هم، عدالت ترمیمی را در قالب ترکیبی از فرایندها و نتایج ترمیمی، به عنوان تدبیری عادلانه و سودمند جهت تبدیل افراط ها و تفریط های این نظریه و سیاست و در نتیجه مدیریت بههینه جرم، معرفی می کند.