بررسی تاثیر لایه های ژئوتکستایل در بهسازی بدنه روسازی راه تحت بار دینامیکی ترافیک

ژئوسنتتیک ها مصالح پلیمری هستند که برخی از آنها در تسلیح خاک کاربرد دارند. ضعیف بودن خاک در برابر تنش های کششی از دیر بازدانشمندان را به فکر استفاده از افزودنیهایی نظیر مصالح مصنوعی و ساخته دست بشر برای مقابله با این ضعف وا داشته است وقتی یک جادهروسازی نشده بر روی بستر نرم قرار گرفته شده باشد، تغییرشکل های بزرگی که در اثر بار ترافیکی رخ می دهد می تواند موجب افزایش هزینهنگهداری و وقفه ترافیکی در حمل و نقل گردد. راه های روسازی نشده نیازمند روسازی ضخیم تری با مصالح دانه ای می باشند، زمانی که مصالح روسازی با مصالح نرم زیرسازی مخلوط شوند، ظرفیت باربری کاهش می یابد و سبب ایجاد شیارهای ناشی از حرکت چرخ در جاده می شود.استفاده از ژئوتکستایل در راه سازی باعث ایجاد مزایای همزمان چهار عملکرد اصلی ژئوتکستایل که عبارت از فیلتراسیون، زهکشی، مسلح سازی و جداسازی است می گردد. علاوه بر این، استفاده از لایه های ژئوتکستایل در جاده، سبب کاهش ضخامت لایه روسازه مورد نیاز می شود. در این مطالعه با استفاده از تحلیل عددی توسط نرم افزار اجزای محدودPLAXIS به بررسی تاثیر محل قرارگیری لایه ژئوتکستایل در مقطع عرضی جاده های بنا شده بر بستر رسی در بارگذاری دینامیکی ناشی از عبور وسایل نقلیه پرداخته شده و تغییرشکل جانبی مقطع روسازی در اثر بار لرزه ای ترافیکی مورد بررسی قرار گرفته است. استفاده از لایه ژئوتکستایل در روسازی سبب افزایش پایداری و کاهش تغییرشکل جانبی جاده می گردد، مطالعه انجام شده نشان می دهد قرارگیری لایه های ژئوتکستایل در زیر خاکریز و نیز در زیر لایه خاک بستر بهترین گزینه برای بهسازی دینامیکی آن می باشد