بهینهسازی اندازه مقاطع و شکل سازههای فضاکار توسط الگوریتم اجتماع ذرات با در نظر گرفتن قیود مقاومتی و سرویس دهی

در این مقاله، بهینهسازی اندازه مقاطع و شکل سازههای فضاکار با در نظر گرفتن قیدهای تنش و جابجایی مورد بررسی قرار گرفته است و هدف تعیین تعداد، مکان و نحوهی ارتباط بین اعضای خرپا میباشد، به گونهای که با کمترین وزن،مقاومترین نوع سازه ممکن را که تخطی از قیود ننماید، بدست آوریم. برای بهینهسازی سازهها روشهای مختلفی ابداع گردیده است که در این تحقیق، بهینهسازی اجتماع ذرات، به عنوان یک الگوریتم جدید مبتنی بر هوش جمعی و الهامگرفته شده از طبیعت استفاده شده است. همچنین در این اثر، روش عملکرد تنش که طراحی بهینه شکل سازه بر اساس توپولوژی با حداکثر تنش برای سازههای فضاکار با رفتار خطی میباشد نیز ارائه شده است. مثال ارائه شده نشان میدهد که تنش در اعضای سازهی آنالیز شده تا حد امکان به تنش مجاز نزدیک میباشد، یعنی از حداکثر ظرفیت سازه استفادهگردیده است. همین امر باعث میشود که وزن سازه به کمترین مقدار ممکن خود برسد. این مهم با تشریح فرآیند بهینه سازی به خوبی نشان داده شده است.