نقش تعامل خانواده و مدرسه برتربیت اجتماعی دانش آموزان

اندیشمندان دینی معتقدند بنای زندگی انسان، بر پایه زندگی اجتماعی شکل گرفته است. این امر در فطرت و ذات او به امانت قرار داده شده استو به علت نیازی که او به اجتماع دارد، نمی توان انسان را از جامعه دور کرد. امروزه در میان گونه های تربیتی، تربیت اجتماعی نقش خاصی را به خود اختصاص داده است و اندیشمندان عرصه تربیت، با پذیرش نیاز انسان به زیست اجتماعی به این سوال پاسخ می دهند که چه کسی و با چه روش هایی باید انسان را اجتماعی تربیت کند. دین اسلام در میان ادیان الهی، رویکرد اجتماعی ویژه ای دارد؛ به گونه ای که تمامی آموزه های دینی آن با اجتماع پیوند محکمی دارد و برخی از آن ها در بستر اجتماع تحقق پیدا می کند. از نگاه دین، خانواده و به ویژه پدر و مادر نقش اساسی در تربیت اجتماعی فرزندان خود دارند. آنچه از خانواده ها خواسته شده است، کسب و درونی سازی بایدها و نبایدهای الهی و حقیقی است و نه هر باید و نبایدی که اجتماع به انسان القا می کند. با این سخن کوتاه می توان به تفاوت تربیت اجتماعی میان مکاتب توحیدی و غیرتوحیدی پی برد.خانواده و مدرسه دو نهادی هستند که در کنار هم رسالت تربیت و به کمال رساندن فرزندان جامعه را بر عهده دارند.هر یک از این دو نهاد بر مبنای ضروریات جامعه و سنن دیرین، وظایف خاص خود را ارا هستند و در مواردی نیز مکمل یکدیگرند.اما تربیت صحیح کودکان، مشارکت و کوشش هر دو نهاد را به موازات یکدیگر طلب میکند.ضروت این مشارکت در طول سالیان احساس شده و در نهایت به تشکیل انجمنهای اولیاء و مربیان منجر شده است.