بررسی عوامل پیشگیری از گرایش به خشونت (تدبیری در جهت آگاه سازی نوجوان سالم)

خشونت از پدیده های کهن در رفتار اجتماعی انسان ها است. نوجوانان به جهت اقتضای سنی خاص و تاثیری که از محیط خوددارند، بیشتر در معرض روی آوردن به خشونت هستند. هدف این پژوهش، بررسی عوامل پیشگیری از روی آوردن نوجوانان بهخشونت است، در این راستا بر نقش یادگیری اجتماعی در خشونت آموزی ایشان تاکید شده و با این رهیافت، عوامل پیشگیری ازخشونت را بر اساس مبانی روانشناختی و جامعه شناختی تحلیل می کند. روش این پژوهش، کتابخانه ای است و از تجزیه و تحلیلکیفی استفاده شده است. نتایج این پژوهش بر وظایف اجزای نظام تعلیم و تربیت (خانواده، همسالان، مربیان مدرسه، نظام آموزشیو رسانه ها) در محورهایی چون گسترش رفتارهای محبت آمیز در خانواده و رفتار مربیان، توبیخ الگوهای خشونت و پاداش نگرفتنآنها، فقدان ارزش های خشونت آموز در دوستی ها و تعمیق باورهای معنوی در کنترل خشم و آموختن مهارت جرات ورزی بهجای خشونت تاکید دارد نوجوانی را سنی حساس در ایجاد و گسترش رفتارهای مقابله ای و پاسخ به نیازهای محیطی میدانند. دراین دوره، نوجوان به واسطه تغییرات سریع فیزیکی، روان شناختی، اجتماعی، فرهنگی و شناختی با انبوهی از مشکلات مغایرسلامت همراه است. نوجوان برای اینکه بتواند خود و جایگاه خود را در جامعه و خانواده ثابت کند و برای خود نقش و پایگاهیداشته باشد ممکن است به رفتارهای مخرب و پرخطر روی بیاورد. لذا در این راستا با استفاده از جدیدترین مطالعات راه هایپیشگیری از این آسیب ها پرداخته می شود.