اثر بخشی خنده درمانی بر امید در زنان مبتلا به ام اس شهر کرمان

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی خنده درمانی بر امید در زنان مبتلا به ام اس شهر کرمان بود. جامعه آماری این پژوهش متشکل از کلیه زنان مبتلا به ام.اس بود که در سال۱۴۰۰ تحت پوشش انجمن ام.اس شهر کرمان قرار داشتند که تعداد آنها ۳۸۰ نفر بود. بدین منظور از بین بیماران تحت پوشش انجمن ام اس، ۴۰ نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه تعداد ۴۰ نفر (۲۰ نفر گروه آزمایش و۲۰ نفر گروه کنترل) قرار گرفتند. افراد گروه آزماشی در ۷ جلسه یک ساعته خنده درمانی شرکت کردند و در مورد گروه کنترل اقدامی انجام نشد. قبل از شروع و در پایان جلسات پرسشنامه امید اسنایدر (۲۰۰۰) در مورد آزمودنی ها اجرا شد. داده های این پژوهش با استفاده شاخص های آمار توصیفی، آزمون کوواریانس و با بکارگیری نرم افزاری آماری SPSS-۱۶، تحلیل شدند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که خنده درمانی امید را افزایش می دهد.