تاثیر آموزش دوجانبه بر توانایی حل مساله ریاضی دانش آموزان

حل مساله، هسته اصلی ریاضیات، همواره مورد توجه آموزش ریاضی دبستان بوده است. توانایی حل مساله به دانش آموازن اجازه می دهد تا با سهولت بیشتری از دانش خود در فعالیت های بعدی استفاده کنند. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش دوجانبه بر توانایی حل مساله ریاضی دانش آموزان مقطع پنجم ابتدایی انجام گرفت. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را یکی از مدارس پسرانه شهر همدان در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ تشکیل میدادند. از این جامعه، به روش نمونه گیری در دسترس، ۵۰ دانش آموز پسر کلاس پنجم دبستان انتخاب شدند. سپس ۵۰ دانش آموز به تساوی در دو گروه آزمایش و گواه جای گرفتند. ابزار پژوهش، شامل آزمون تشخیصی ریاضیات (kimette, ۲۰۰۰) بود. گروه آزمایش، آموزش دوجانبه (Palincsar & Brown, ۱۹۸۴) را طی ۸ جلسه ۴۵ دقیقه ای دریافت کردند اما گروه گواه، آموزشی دریافت نکرد. برای تحلیل آماری داده ها ی بدست آمده، از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان دادند آموزش دوجانبه توانایی حل مساله ریاضی را در گروه آزمایش افزایش داده است (۰۱/۰P< )؛ بنابراین می توان نتیجه گیری کرد که روش آموزش دوجانبه می تواند مهارت حل مساله ریاضی را به طور قابل توجهی بهبود بخشد و این روش آموزشی مناسبی برای افزایش مهارت حل مساله است.