اثربخشی آموزش خودتنظیمی هیجانی بر خودکارآمدی و عزت نفس دانش آموزان دارای اختلال یادگیری

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش خودتنظیمی هیجانی بر خودکارآمدی و عزت نفس دانشآموزان دارای اختلال یادگیری در شهر تهران انجام شد. روش پژوهش حاضر ازنظر هدف از نوع پژوهشهای کاربردی و ازنظر نحوهگردآوری دادهها از نوع پژوهشهای شبه آزمایشی با پیشآزمون و پسآزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دارای اختلال یادگیری در شهر تهران بود که از میان آن ها ۳۰ نفر از دانشآموزان دارای اختلال یادگیری با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵) و کنترل (۱۵) گمارده شدند. در پژوهش حاضر از پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی توسط مکایلروی و بانتینگ (۲۰۰۲)، عزت نفس کوپر اسمیت (۱۹۸۱) به عنوان ابزارهای پژوهش استفاده شد. یافتههای پژوهش نشان داد که آموزش خودتنظیمی هیجانی بر خودکارآمدی و عزت نفس دانش آموزان دارای اختلال یادگیری اثربخش است. با توجه به نتایج به دست آمده می توان نتیجه گرفت که برنامه خودتنظیمی هیجانی بر خودکارآمدی و عزت نفس دانش آموزان دارای اختلال یادگیری اثربخش بوده بنابراین ضروری است که برنامه خودتنظیمی هیجانی به عنوان یکی از برنامههای مداخلهای موردتوجه متخصصان و درمانگران قرار بگیرد.