اثربخشی برنامه آموزش یادگیری اجتماعی هیجانی بر سلامت روانی و هیجانهای مثبت و منفی تحصیلی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش برنامه یادگیری اجتماعی-هیجانی بر سلامت روانی و هیجانهای مثبت و منفی تحصیلی دانشآموزان اجرا شد. طرح پژوهشی مورداستفاده در این تحقیق یک طرح نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و با گروه آزمایش و گواه بود. جامعه آماری پژوهش را ۳۶۰۰ نفر از دانش آموزان مقطع دوم متوسطه شهرستان خوی در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ تشکیل میدادند. از این جامعه با روش نمونهگیری هدفمند ۶۰ دانشآموز انتخاب شدند. به منظور جمع آوری دادهها از پرسشنامههای بهزیستی معنوی (دهشیری، ۱۳۸۷) و هیجانهای پیشرفت (Pekrun et al., ۲۰۰۵) استفاده شد. بسته آموزشی برنامه یادگیری اجتماعی هیجانی (Merrell et al., ۲۰۰۷) بود که در ۸ جلسه برای گروه آزمایش اجرا شد و گروه گواه هیچ مداخلهای را دریافت نکرد. یافته ها نشان دادند که برنامه یادگیری اجتماعی هیجانی، بهزیستی معنوی را افزایش داده است (P≤۰.۰۵). همچنین نشان داد که برنامه یادگیری اجتماعی هیجانی، هیجانهای تحصیلی را کاهش داده است (P≤۰.۰۵). بر این اساس می توان نتیجه گرفت که با توجه به تاثیر مثبت برنامه یادگیری اجتماعی هیجانی در افزایش بهزیستی معنوی و کاهش هیجانها، اجرای برنامه یادگیری اجتماعی هیجانی در مدارس ضروری به نظر میرسد.