بررسی نقش واسطه ای کاربرد فناوری اطلاعات و ارتباطات در تدریس در رابطه مهارت های حل مساله و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مدارس متوسطه دوم فیروزآباد

این پژوهش با هدف بررسی نقش واسطه ای کاربرد فناوری اطلاعات و ارتباطات در تدریس در رابطه مهارت های حل مساله و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مدارس متوسطه دوم فیروزآباد انجام شد. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی دانش آموزان دوره ی متوسطه ی دوم شهر فیروزآباد در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ به تعداد ۲۷۰۲ نفر بود که از بین آن ها و به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای، تعداد ۳۵۰ نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات در این پژوهش، پرسشنامه های پرسشنامه کاربرد فناوری اطلاعات و ارتباطات عباسی اصل، و همکاران (۱۳۹۰) پرسشنامه مهارت های حل مساله هپنر و پترسن (۱۹۸۲) و پرسشنامه پیشرفت تحصیلی فام و تیلور (۱۹۹۴) بود که روایی و پایایی آن ها به ترتیب با استفاده از روش های تحلیل گویه و آلفای کرونباخ محاسبه و تایید شد. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (فریدمن، تی تک نمونه، تی تست مستقل، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر) استفاده شد. نتایج نشان داد که بین مهارت های حل مساله و پیشرفت تحصیلی و نیز بین فناوری اطلاعات و ارتباطات رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. بین مهارت های حل مساله و فناوری اطلاعات و ارتباطات رابطه مثبت و معنادار وجود ندارد. مهارت های حل مسئله و فناوری اطلاعات و ارتباطات به طور معنی دار قادر به پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان می باشند. همچنین نقش واسطه گری معنی دار فناوری اطلاعات و ارتباطات در رابطه بین متغیرهای مهارت های حل مسئله و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تایید شد.