اثربخشی درمان شناختی رفتاری در پیشگیری از شدت ضعف حافظه و آلزایمر در سالمندان

آلزایمر نوعی بیماری مغزی مزمن و پیشرونده می باشد که سبب اختلال در سیستم یادگیری و حافظه،اختلال عملکرد شناختی و بی ثباتی رفتاری، عمدتا در میان جمعیت سالمندان می شود.اختلال در گفتار وسایر فعالیت های شناختی در افراد مبتلا به مرور بروز می کند. علیرغم تحقیقات فراوان در دو دهه اخیر،علت بیماری آلزایمر نامشخص است و این بیماری در پاسخ به درمان های ادراکی، کمتر درمان پذیر است.پیش بینی می شود که شیوع آلزایمر در نیم قرن بعدی افزایش چشمگیری داشته باشد. از این رو هدف ازتحقیق حاضر اثربخشی درمان شناختی رفتاری در پیشگیری از شدت ضعف حافظه و آلزایمر در سالمندان،مطالعه موردی شهر قزوین می باشد. این پژوهش از حیث هدف کاربردی و از نظر گردآوری اطلاعاتمیدانی از نوع آزمایشی است که با استفاده از پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه و گروه آزمایش انجامشد.جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه سالمندان حاضر در خانه سالمندان شهر قزوین به تعداد ۱۵۰ سالمندمی باشد تعداد ۳۰ نفر از آنها به عنوان نمونه و به روش نمونه گیری تصادفی به دو گروه آزمایش ( ۱۵ نفر) وکنترل ( ۱۵ نفر) گمارده شد.ابزار گردآوری اطلاعات ساختار جلسات آموزشی به روش پروتکل درمانشناختی رفتاری و آزمون کوتاه وضعیت ذهنی MMSE می باشد. نرم افزار تجزیه و تحلیل اطلاعاتspss می باشد. نتایج نشان داد؛ درمان شناختی رفتاری بر ضعف حافظه و الزایمر خفیف و متوسطسالمندان شهر قزوین موثر است. بنابراین شخص مبتلا به آلزایمر می تواند با شیوه شناخت رفتار درمانگریتا حدودی درمان شود در حالی که مهارت های شناختی وی از شدیدترین آسیب ها رنج می برد.