نقش بازی و فعالیت های خلاقانه در آموزش فلسفه به کودکان

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش فلسفه به کودکان با استفاده از داستان های کهن ایرانی بر تفکر نقادانه، حل مسئله و سازگاری اجتماعی دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهرستان لالی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهرستان لالی می باشند، که در سال تحصیلی ۴۰۲-۱۴۰۱ مشغول به تحصیل بودند. برای تعیین نمونه با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای، ابتدا پرسشنامه تفکر نقادانه، حل مسئله و سازگاری اجتماعی بر روی دانش آموزان ۵ کلاس اجرا شد و سپس تعداد ۴۰ نفر که نمره آن ها یک انحراف معیار پایین تر از حد میانگین بود به عنوان نمونه پژوهش انتخاب گردید؛ و سپس به طور تصادفی، در دو گروه ۲۰ نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. طرح پژوهش از نوع تجربی پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. ابزار جمع آوری داده های پژوهش شامل: پرسشنامه سازگاری اجتماعی کودکان دخانچی (۱۳۷۸)، پرسشنامه ی حل مساله لانگ و کسیدی (۱۹۹۶)، مقیاس تفکر انتقادی کودکان ساسو (۲۰۱۳) و آموزش فلسفه با استفاده از داستان های کهن ایرانی بر گرفته از بسته آموزشی شاه محمدی (۱۳۹۹) بود. پس از گزینش تصادفی گروه ها، از گروه آزمایش (۲۰ نفر) و گروه کنترل (۲۰ نفر) پیش آزمون به عمل آمد. سپس بر روی گروه آزمایش برنامه مداخله ای آموزش فلسفه با استفاده از داستان های کهن ایرانی در ۱۱ جلسه ۴۵ دقیقه ای اجرا گردید. پس از پایان برنامه آموزشی، از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. داده ها با آزمون تحلیل کواریانس و نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد آموزش فلسفه به کودکان با استفاده از داستان های کهن ایرانی بر تفکر نقادانه، حل مسئله و سازگاری اجتماعی دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهرستان لالی تاثیر دارد.