بررسی مطابقه جنس دستوری در گویش ابیانه ای

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 54

فایل این مقاله در 34 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_LS-10-18_008

تاریخ نمایه سازی: 28 بهمن 1402

چکیده مقاله:

جنس دستوری یکی از مقوله های دستوری اسم به شمار می آید که در بسیاری از زبان های ایرانی نو مشاهده می شود، گرچه نحوه متجلی شدن آن در این زبان ها متفاوت است. از آنجاکه جنس دستوری ابیانه ای (از مجموعه گویش های مرکزی ایران) ارتباط منسجمی با صورت واژه ها ندارد و نشانگرهای صوری مشخصی (به جز برخی اسم های مختوم به واکه) برای جنس مذکر و مونث موجود نیست، براین اساس برای تعیین وضعیت جنس در این گویش، طبق چارچوب نظری ارائه شده توسط کوربت، از مطابقه به عنوان مهمترین معیار تشخیص جنس استفاده شده است. مقاله حاضر با ارائه شواهد و نمونه هایی از گویش ابیانه ای که به روش میدانی و از طریق مصاحبه با چهار گویشور ابیانه ای گردآوری شده، به دنبال آن است که گستره مطابقه جنس دستوری را مشخص سازد. این بررسی نشانگر آن بوده است که مطابقه در دو سطح گروه اسمی و بند رخ می دهد. جنس دستوری اسم به عنوان هسته گروه اسمی، صورت صرفی برخی از اصلی ترین وابسته های خود، مانند عدد «یک»، صفت بیانی، صفت اشاره، مسند مختوم به واکه /ɑ-/، عدد ترتیبی، نشانه معرفه، صفت تفضیلی و حتی کمی نمای «بیشتر» را تعیین می کند و از طرفی، در سطح بند نیز بر ویژگی مطابقه فعل با فاعل (صورت سوم شخص مفرد ماضی) و مفعول (فقط در ساخت های ماضی) تاثیر می گذارد. همچنین، چون تمایز دو جنس مذکر و مونث فقط در شمار مفرد دیده می شود و در شمار جمع این تمایز منتفی است، مطابقه در ابیانه ای را باید از نوع همگرا محسوب کرد.

نویسندگان

محمدمهدی اسماعیلی

استادیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، تهران، ایران

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • آهنی، محمدرضا. (۱۳۷۳). بررسی گویش ابیانه از توابع نطنز. پایان ...
  • امینی، عطیه و راسخ مهند، محمد. (۱۴۰۰). جنس دستوری در ...
  • امینی ابیانه، فرح. (۱۳۷۳). بررسی برخی ویژگی های دستوری در ...
  • رضایی، والی و رضویان، سید غیاث الدین. (۱۳۹۵). نظام جنس ...
  • شفایی، ایفا و یوسفی، سعیدرضا. (۱۳۹۹). بررسی نظام جنسیت در ...
  • صناعتی، مرضیه. (۱۳۹۴الف). ابیانه و گویش آن. زبان پژوهی، ۷(۱۴)، ...
  • صناعتی، مرضیه. (۱۳۹۴ب). واژه نامه گویش ابیانه. پژوهشگاه میراث فرهنگی ...
  • ReferencesAhani, M. (۱۹۹۴). A study of the dialect of Abyane, ...
  • Corbett, G. G. (۲۰۰۵). Number of genders. In M. S. ...
  • Corbett, G. G. (۲۰۰۷). Gender and noun classes. In T. ...
  • Greenberg, J. H. (۱۹۷۸). How does a Language acquire gender ...
  • Krahnke, K. J. (۱۹۷۶). Linguistic relationships in Central Iran [Doctoral ...
  • Lecoq, P. (۱۹۷۴). Le dialecte d’Abyāne. Studia Iranica, ۳/۱, ۵۱-۶۳ ...
  • Lecoq, P. (۲۰۰۲). Recherches sur les Dialectes Kermaniens (Iran Central), ...
  • Matasović, R., (۲۰۰۴). Gender in Indo-European., Heidelberg: Univarsitätsverlag Winter ...
  • Rezaei, V., & Razavian, S. G. (۲۰۱۶). Gender system in ...
  • Yarshater, E., (۱۹۶۹). A Grammar of Southern Tati Dialects. The ...
  • Yarshater, E. (۱۹۸۳). Abyānaʼī. In E. Yarshater (Ed.), Encyclopædia Iranica, ...
  • Yarshater, E. (۱۹۸۵). Distinction of grammatical gender in the dialects ...
  • Yarshater, E. (۱۹۸۹). Bīdgol. In E. Yarshater (Ed.), Encyclopedia Iranica, ...
  • نمایش کامل مراجع