پیامدهای امنیتی سیاست های هیدرپلیتیک ترکیه بر ایران

تامین آب شیرین برای زندگی، توسعه اجتماعی اقتصادی و ثبات سیاسی در خاورمیانه ضروری است. بسیاری از حوضه های رودخانه های مرزی در جهان به طور همزمان به عنوان موتورهای مهم توسعه اقتصادی منطقه، پایگاه های مهم منابع امرار معاش و همچنین مکان های بحرانی حفاظ از تنوع زیستی شناخته شده اند. این مزیت ها اغلب نقش رقابتی را برای حکومت ها ایجاد می کنند و سیاست آنها را به چالش می کشند. بر این بنیاد، کمبود آب شیرین در دو کشور (ایران و عراق) و سیاست های توسعه طلبانه ترکیه ، ضرورت آن را برای دولتمداران به وجود آورده تا سیاست های گذشته خود را بازبینی و نگرشی واقع گرایانه تر به این مساله در مناسبات آینده خود، داشته باشند. پرسش پژوهش حاضر این است که سیاست های آبی ترکیه چه تاثیراتی بر ایران می گذارد؟ بر این اساس، پیش مفهوم هیدروپلیتیک به عنوان راهی برای تبیین این پروسه در نظر گرفته شده است. روش اصلی این پژوهش، با توجه به ماهیت نظری آن توصیفی تحلیلی و از نظر هدف کاربردی است. مناسبات هیدروپلیتیک ترکیه و ایران نشان از آن دارد که برای غلبه بر بحران آب شیرین و کنترل تهدیدات زیست محیطی باید اقدامات جدی، محتاطانه و سریع از سوی ایران انجام شود. مهاجر گسترده، تنش های قومی ، فاجعه زیست محیطی، محدودیت دسترسی به منابع آب، خطر کمبود آب شیرین، درگیری های اجتماعی از پیامدهای سیاست هیدروپلیتیکی ترکیه خواهد بود.