ارزیابی میزان آسیب پذیری معابر شهری و شبکه های ارتباطی منطقه ده شهرداری تهران بر اساس اصول پدافند غیر عامل

راه های ارتباطی یکی از مهمترین عناصر در افزایش یا کاهش آسیب پذیری یک شهر است تعدد مسیرهای دسترسی شهر بر کاهش میزان آسیب پذیری و کاهش تلفات تاثیر به سزایی خواهد داشت این پژوهش بر آن است تا با استفاده از آمار و اطلاعات موجود در خصوص میزان آسیب پذیری معابر شهری از منظر پدافند غیرعامل منطقه ۱۰ شهرداری تهران به کنکاش در ارتبا ط با سطح آسیب پذیری بافت شهری به تناسب سلسله مراتب شبکه معابر در ارتباط با زلزله از دیدگاه پدافند غیرعامل بپردازد. روش جمع آوری اطلاعات عمدتا کتابخانه ای و با توجه به نوع تحقیق از مطالعات میدانی (مصاحبه) نیز استفاده شده است. در این مقاله از روش ماتریسی برای بررسی انطباق مکانی منط قه ۱۰ شهرداری تهران با اصول پدافند غیرعامل استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان دهنده عدم رعایت اصول پدافند غیرعامل در منطقه ده شهرداری تهران است. بدین طریق میتوان اقدامات پیشگیرانه را قبل از وقوع بحران برای کاهش خسارات جانی و مالی در مهم ترین معابر شهر، جایی که این تلفات از بقیه نقاط شهر بیشتر است، انجام داد.