تاثیر سوگیری های فرهنگی در رابطه درمانی، اثربخشیدرمان و راه های پیشگیری از آن: یک مطالعه مروری

زمینه: اتحاد درمانی یکی از مهم ترین مولفه های مشترک انواع روان درمانی ها است که بر طبق مطالعات متعدد، سهم مهمی از اثربخشی درمان را به خود اختصاص می دهد. یکی از عواملی که می تواند رابطه درمانی را مختل کند و به تبع آن اثری مخرب بر نتیجه درمان بر جای بگذارد، سوگیرهای فرهنگی درمانگر نسبت به زمینه فرهنگی مراجع است. هدف از مطالعه حاضر بررسی ادبیات پژوهشی در زمینه تاثیر این سوگیرهای فرهنگی بر رابطه درمانی و به تبع آن بر نتیجه درمان و راه های پیشگیری از آن می باشد. روش: این پژوهش از نوع بررسی مروری روایتی می باشد که در آن با استفاده از پایگاه داده های psycINFO web of science, pubmed, به بررسی ادبیات پژوهشی در زمینه تاثیر سوگیری های فرهنگی بر رابطه درمانی، اثربخشی درمان و راه های پیشگیری از این سوگیری ها پرداخته شده است. یافته ها: یافته ها نشان می دهد که سوگیری های منفی درمانگر نسبت به زمینه فرهنگی مراجع (شامل نژاد، زبان، لهجه، دین و...) می تواند به نحوی قابل توجه بر رابطه درمانی و نتیجه درمان تاثیری منفی بگذارد؛ از اینرو در ادبیات این حیطه راه های گوناگونگی برای پیشگیری و کاستن از میزان این سوگیری ها پیشنهاد شده است. نتیجه گیری: سوگیری های منفی نسبت به زمینه فرهنگی مراجع می تواند رابطه درمانی را مختل و به تبع آن اثربخشی درمان را کاهش دهد؛ بنابراین درمانگر باید بکوشد تا حد امکان از این سوگیری ها اجتناب کند. بدین منظور در ادبیات پژوهشی برخی راه ها از سوی پژوهشگران مطرح شده اند که برخی از مهم ترین آنها عبارتند از گسترش آگاهی فرهنگی درمانگر، توسعه همدلی فرهنگی درمانگر، گسترش آگاهی درمانگر نسبت به ویژگی ها و ترجیحات خود.