تاثیر درمان گروهی مبتنی بر شفقت در اهمال کاریو بهزیستی روان شناختی دانشجویان با پیگیری ۳ ماهه

مقدمه: اهمال کاری یکی از شایع ترین مشکلات در دانشجویان است و با انواعی از مشکلات مانند افسردگی، اضطراب و کیفیت زندگی پایین تر مرتبط است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر درمان گروهی مبتنی برشفقت در میزان اهمال کاری و بهزیستی انجام گرفت. روش: مطالعه حاضر به شیوه نیمه آزمایشی و پیش تست و پس تست و گروه کنترل صورت گرفت. جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ بودند و نمونه مطالعه به شیوه تصادفی انتخاب شد. بعد از ارزیابی ملاک های ورود و خروج ۴۰ شرکت کننده به صورت تصادفی در گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. تمامی شرکت کنندگان پرسشنامه دموگرافیک و پرسشنامه اهمال کاری تحصیلی و شاخص بهزیستی شخصی- بزرگسال (PWI-A) را قبل و در انتها و در پیگیری ۳ ماهه تکمیل کردند. گروه آزمایش به صورت جلسات هفتگی در جلسات گروهی شرکت داشتند و گروه کنترل درمانی دریافت نکردند. در انتها داده های حاصل از پژوهش با استفاده از روش آمار توصیفی و استنباطی مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج بیانگر تفاوت معنادار بین دو گروه آزمایش و کنترل در هر دو متغیر اهمال کاری (p = ۰.۰۰۱) و بهزیستی (p = ۰.۰۰۱) بود. نتیجه گیری :درمان گروهی مبتنی بر شفقت به عنوان درمان مبتنی بر شواهد در دانشجویان در زمینه اهمال کاری و بهبود بهزیستی روان شناختی می توان بکار برد.