تاثیر ارتباط آنکولوژیست و بیماران مبتلاء به سرطان تحت مراقبت های تسکینی: یک بررسی پدیدارشناختی

مقدمه: مبتلاء به سرطان های صعب العلاج و تحت مراقبت های تسکینی و همین طور متخصصان انکولوژی اضطراب های وجودی را تجربه می کنند که بر سلامت روان شناختی آنان اثر می گذارد. هدف: پژوهش حاضر با هدف شناسایی کیفیت اضطراب های در بیماران سرطانی تحت مراقبت های تسکینی و پزشکان آنها و تاثیر این اضطراب ها بر ارتباط پزشک و بیمار انجام گردید. روش: مطالعه با رویکردی کیفی و پدیدارشناسانه تجربی انجام شد. با ۱۲ بیمار مبتلاء به سرطان بدخیم و تحت مراقبت های تسکینی و ۶ نفر انکولوژیست که پزشکان همان بیماران بودند مصاحبه نیمه ساختار یافته انجام شد. همین طور گفتگوی پزشک و بیمار در ویزیت های روزانه ضبط گردید و به علاوه بر اساس یک سیاهه از مهم ترین جنبه های ارتباطی، کیفیت تعامل بین پزشک و بیمار مورد ارزیابی قرار گرفت. متن مکتوب مصاحبه های انجام شده با بیماران و انکولوژیست ها تحلیل محتوایی شد. یافته ها: تحلیل ها نشان داد که عامل تعیین کننده ی کیفیت تعامل انکولوژیست و بیمار سرطانی، میزان پذیرندگی بیمار از بیماری اش و سطح اضطراب های وجودی او می باشد؛ به عبارتی این بیمار است که با نوع ارتباط خود با پزشک نوع ارتباط پزشک با خودش را تعیین می کند. نتیجه گیری: در حقیقت یافته های این پژوهش حاکی از اهمیت توجه به اضطراب های وجودی بیماران سرطانی و پزشکان آنهاست.