بررسی تطبیقی وصیت نامه ی امام خمینی (س) با قرآن کریم از منظر بینامتنیت

اصطلاح بینامتنیت از اصطلاحات نقد ادبی معاصر است که اولین بار توسط ژولیا کریستوا زبان شناس بلغاری مطرح شده است و بر اساس این نظریه، هر متنی با متون گذشته ی دیگر در حال مکالمه است و نمی تواند متن یک سویه باشد. قرآن کریم سند روشن حقانیت مکتب اسلام و دلیل قاطع رسالت پیامبر اکرم (صلی علیه وآله) هست؛ که ضامن سعادت حقیقی و راهنمای زندگی درست اسلامی والهی است و منبعی پربار و غنی برای متون پس از خود می باشد با توجه به ارتباط ناگسستنی عترت پیامبر (صلی الله علیه آله) با کتاب خداوند در خطبه ها و سخنرانی ها و آثار برجای مانده از خود، نور قران متجلی است، امام خمینی (ره) به عنوان فردی از ذریه ی پاک پیامبر و یکی از مهمترین الگوهای بیداری اسلامی در قرن اخیر شناخته می شوند. لازم است در این برهه حساس و در زمان رویش حرکت های اسلامی در اقصی نقاط جهان اسلام به بازخوانی تفکرات ایشان بویژه ارتباط آخرین توصیه های ارزشمندشان با قرآن پرداخته شود. بنابراین تجلی قرآن در وصیتنامه ی بر جای مانده از امام خمینی (ره) در اشکال گوناگون ادبی به وضوح مشاهده می گردد. با این مبنا وصیتنامه ی امام خمینی (ره) موردبررسی قرار گرفت که نتایج حاصله بیانگر حضور معنی دار آیات قرآنی در این اثر است و نشان می دهد بیشترین حضور قرآن کریم به عنوان متن غایب بر اساس قوانین نظریه بینامتنی در وصیتنامه ی امامخمینی از نوع نفی متوازی (امتصاص) است. .این امر بیانگر این مطلب هست که امام در وصیتنامه ی خود که یک اثر سیاسی و دینی است از آیات قران به زیبایی بهره برده است.