بررسی نقش شاهنامه در فرهنگ و هویت ملی

بیگمان شاهنامه فردوسی گران ترین و ارزشمندترین سند هویت ملی، فرهنگی و اجتماعی قوم ایرانی است. این اثرسترگ مجموعه باورها، اندیشه ها، اعتقادات و داشته هایی است که فردوسی از منابع مختلفی گردآوری کرده کهدسترسی به آنها امروزه بسیار دشوار و گاه ناممکن است. در پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی تحلیلیبه بررسی نقش شاهنامه در فرهنگ و هویت ملی پرداختهشده است. نتایج نشان می دهد که منابع فردوسی خود یکیاز مهمترین اسناد هویت ساز است. این منابع بخشی به صورت شفاهی و بخشی به صورت مکتوب بوده است. منابعفردوسی یادگار بسیار کهن فرهنگ ایرانی است. توجه به خردورزی و دیندار، عدالت خواهی و دادگستری، وجوهمختلف قهرمانی و پهلوانی، پایداری، مرزهای جغرافیایی و ... از دیگر مواردی هستند که در شاهنامه به نحو مطلوب و پربسامدی تجلی یافته است و درمجموع «هویت ایرانی» را پدید آورده است. علاوه بر این، زبان فارسی وام دار تلاشهای فردوسی در بقا آن است، زبانی که محدوده و قلمرو کاربرد آن بسیار گسترده بوده و گسترده باقیماندهاست.