بررسی مفاهیم عرفانی مربوط به روی معشوق و عشق در عزلیات شهریار

شهریار، از بزرگ ترین شاعران معاصر هست که غزلیات او دارای صورت زیبا و سیرت متعالی است. شهریار، همانند شعرایعارف گذشته، به منظور ملموس بودن مفاهیم متعالی و عمیق برای مخاطبان، دوری از نامحرمان و زاهدان ریایی و نیزفشردگی و زیبایی از اصطلاحات و مفاهیم عرفانی بهره برده است. در این نوشتار مفاهیم و اصطلاحات عرفانی به کار رفتهدر غزلیات شهریار مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. روش کار بدین صورت است که اصطلاحات عرفانی با مفاهیمنزدیک به هم، در یک دسته قرار گرفت و بعد از توضیحی که ذیل هر اصطلاح آورده شد، شواهد شعری آمده است.اصطلاحات عرفانی روی معشوق یکی از مهمترین نکته های است که در جای جای غزلیات او به کار رفته است. به طور مثال: اصطلاح «زلف» گاهی در معنای اولیه خود و گاهی در معنای دوم با نماد دنیا به کار می رود و مقابل آن اصطلاح «خال» است که درمعنای دوم با نماد عالم مجردات و ملکوت به کار برده می شود .روش تحقیق در این پژوهش بر اساس تحقیقات کتابخانه ای و به شیوه ی توصیفی تحلیلی است.