بازنمود زبان زبانه در عاشقانه های فارسی با رویکرد لیکاف (مطالعه موردیزبان زنانه در خسرو و شیرین)

جامعه شناسی زبان بر مبنای مطالعات فرهنگی، یکی از روش های نقد ادبی معاصر است که با کمک نظریاتزبان شناسانه رابین لیکاف ماهیت علمی گرفت. به رغم رابین لیکاف، دستگاه فکری زنان با مردان متفاوت است ازهمین رو این تفاوت ها بر زبان شعری زبانه نیز تاثیرگذار است. خسرو و شیرین سروده نظامی است که به شیواترینزبان ممکن عاشقانه های زنانه را به تصویر کشیده است. بررسی این واژگان این اثر نوع نگاه نظامی را به عنوان شاعر برجسته و فرهیخته زبان و ادب فارسی به موضوع «زن» مشخص می سازد تا با کنار هم گذاشتن نتایج بررسی، نقشه فرهنگی گذشته ایرن زمین را ترسیم نماییم. در این جستار به شیوه توصیفی – تحلیلی و بر مبنای داده های کتابخانه ایبه بررسی زبان زنانه در عاشقانه های نظامی در خسرو و شیرین خواهیم پرداخت. نتایج پژوهش حاکی از آن است کهگریستین، ناله وزاری، شرم و آزرم، عشق، دعا، نفذین، انتظار، صبر پیشه کردن و رشک بردن بر مبنای احساس و عاطفهزنانه در این اثر نمود زیادی دارد. واژگان زنانه، کنش های رفتاری آنان، میزان برخورداری از تشدیدگراها و شیوه تکرارکاربرد رنگ واژه ها، دشواژه ها و یا جملات نحوی کوتاه، اعتقاد به تقدیر و بخت و اقبال و ... همه از نمودهای زبان زنانهدر خسرو و شیرین نظامی است