تحلیل و بررسی بهارخوانی ها در ادبیات عامه و مقایسه ی مضامین آنها با نمونه هایی دراشعار کلاسیک

آمدن بهار ، بعد از پشت سر گذاشتن روزهای سخت و سرد زمستان همیشه مورد توجه همه انسانها در تمام نقاط جهان بوده و هست.در روزگاران گذشته که گذراندن زمستان به خاطر کمبود امکانات در مناطق کوهستانی وسردسیر کار آسانی نبوده مردم با نزدیکشدن بهار و کمتر شدن سرما ذوق و شوق و شعف خودشان را از تمام شدن دوران سخت سرما و زنده شدن دوباره طبیعت در قالبترانه ها و اشعار محلی بازگو میکردند. شعرای فارسی زبان نیز از منوچهری و فرخی و عنصری گرفته تا سعدی و حافظ و در روزگارما سهراب سپهری و قیصر امین پور همواره بهاریه های مختلفی سرودهاند و تصویر های بکر از زنده شدن طبیعت خلق کرده اند.حالاینکه بین نوروزخوانی های ادبیات عامه و بهاریه های ادب کلاسیک چه اشتراکات و تفاوت هایی وجود دارد، مساله ی اصلی این پژوهشاست. در این جستار تلاش شده تا مضامین نوروزخوانی ها در ادب عامه با مضامین بهاریه های کلاسیک مورد مقایسه و تحلیل قرارگیرد.