بررسی حکایت های انوار سهیلی از دیدگاه ادبیات نمایشی

انوار سهیلی یا کلیه و دمنه کاشفی یکی از مهم ترین آثار ادبی و اخلاقی است که از زمان نگارش آن تا امروز همواره در میانکتاب های تعلیمی زبان فارسی درخشیده است. کمال الدین حسین بن واعظ کاشفی دانشمند، سخن سرا و واعظ شهیر قرن نهمو ابتدای قرن دهم، نویسنده ی این کتاب است. او در تفسیر، حدیث، ادب و اخلاق اخلاق صاحب اثار بی شماری است و یکی ازمعروف ترین آثارش کتاب انوار سهیلی است که آن را برای امیر شیخ احمد سهیلی از امرای دربار سلطان حسین بایقرا از رویکتاب کلیله و دمنه ابوالمعالی انشا کرده است. پژوهش حاضر سعی داشته است تا کتاب یاد شده را از نظر جنبه های نمایشی وقابلیت نمایشی اثر، مورد تحلیل و بررسی قرار دهد. نتیجه ای که در این تحریق حال شد این بود که زبان اثر گواه دشوار بوهنظر می رسید و توصیفات و زیاده گویی هایی دیده می شد اما به طور مجموع حکایت های این کتاب دارای مولفه های نمایشیهم چون توجه، بازیگر، زمان، عمل دراماتیک، صحنه پردازی، دیالوگ، زبان و موقعیت، کشمکش و شخصیت پردازی تشخیصداده شدند. روش کار در رساله به صورت توصیفی و تحلیلی بوده است.