اصل عدم مداخلیه دیپلماتیک(رهیافت حقوق بین الملل و حقوق اسلام)

جامعه بین المللی متشکل از دولت هایی است که با هم برابرند. تساوی دولتها ناشی از حاکمیت آنها است. اساس و شالوده روابط بین دولتها و نظم جهانی بر اساس حفظ "حاکمیت" کشورها نهاده شده است. ژان بدن حاکمیت را اقتدار مطلق و مداوم دولت می داند. (قاضی، ۱۳۶۸، ص. ۱۸۶). حاکمیت به مفهوم قدرت برتر و نهائی و دائمی دولت بر اتباع و دارایی آنها می باشد که دارای دو وجه است. وجه داخلی که موجب نظم و ثبات امور داخلی می گردد. و وجه خارجی آن به مفهوم استقلال یعنی آزادی از دخالت های دول خارجی است.لزوم حفظ حاکمیت، ضرورت عدم اعمال قدرت یک دولت بر دیگری را می طلبد. در غیر اینصورت حاکمیت آن دولت مورد انکار واقع شده و مداخله در امور داخلی آن دولت صورت گرفته است. بنابراین اصل "منع مداخله" ریشه در اصل حاکمیت دارد. نظر دیوان دادگستری بین المللی در سال ۱۹۴۹ مبنی بر اینکه پایه و اساس روابط بین الملل بر مبنای احترام به حاکمیت و استقلال کشورها نهاده شده است. موید اهمیت حفظ حاکمیت و رعایت اصل "عدم مداخله" در روابط بین الملل است. چرا که مداخله در امور دولتها و تضعیف حاکمیت آنها تبعات سویی از جمله اخلال در نظم بین المللی و تضییع حقوق انسانی را در پی خواهد داشت که در حال حاضر نمونه بارز ان در افغانستان و عراق شاهد هستیم.