بررسی رابطه موانع شخصی خلاقیت و میزان خلایت مربیان مقطع پیش دبستانی شهر مشهد

مطالعه حاضر با هدف پیش بینی موانع شخصی خلاقیت در میزان خلاقیت مربیان پیش از دبستان صورت گرفت.روش مطالعه،همبستگی و جامعه آماری شامل تمامی مربیان مشغول به آموزش در مهد کودک های شهر مشهد در سال تحصیلی ۹۳-۹۴ بودند(۱۸۰۰ نفر)که تعداد ۳۱۷ نفر با استفاده از جدول کرجسی و مورگان و به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و پرسش نامه های خلاقیت تورنس ۱۹۷۴ و موانع شخصی خلاقیت فیفر ۱۹۹۰ را تکمیل کردند.داده های پژوهش با آمار توصیفی،ضریب همبستگی پیرسون،تحلیل رگرسیون چندگانه و تی تک نمونه ای تحلیل شدند.یافته ها نشان داد بین میزان خلاقیت مربیان با موانع شخصی خلاقیت رابطه منفی و معناداری وجود داشت (p=۰/۰۰۱) .موانع شخصی خلاقیت قادر به پیش بینی خلاقیت مربیان بودند (p=۰/۰۰۱ ،F(۶،۲۴۴).وضعیت خلاقیت مربیان در حد مطلوبی نبود (p=۰/۰۰۱ ، t=۸/۷۲) بنابراین با عنایت به یافته پژوهش و اهمیت خلاقیت مربیان در دوره پیش از دبستان،از میان برداشتن موانع شخصی خلاقیت برای مربیان توصیه می گردد