تولید متراکم ماهی کپور معمولی در سیستم پرورشی بیوفلاک

یکی از سیستمهای آبزی پروری که به طور نسبی سودآوری قابل قبولی دارد و هزینه های تولید را کاهش میدهد، فناوری بیوفلاک است. فناوری بیوفلاک میتواند اهداف آبزی پروری پایدار را با استفاده از سیستم بدون تعویض آب دنبال کند. وضعیت اقلیمی کشورمان اقتضا میکند که حداکثر بهره وری از منابع آبی صورت گیرد. این فناوری به عنوان یک روش جایگزین موثر که قادر است اثرات زیست محیطی را کاهش داده و از ورود عامل بیماری جلوگیری نماید، پیشنهاد شده است. در سیستم بیوفلاک، غلظت آمونیاک و نیتریت به طور موثری کنترل شده و این امر موجب حفظ سطوح آمونیاک و نیتریت در محدوده قابل قبول برای پرورش ماهی حتی در تراکمهای بالای ذخیره سازی میگردد. بنابراین در سیستم بیوفلاک تراکم ذخیرهسازی ماهی نسبت به سیستم آب تمیز میتواند بالاتر باشد. منابع کربنی مانند ملاس به سیستم بیوفلاک اضافه میشود. منابع کربوهیدرات اضافه شده به آب در توده سازی زیستی موثر هستند. با اضافه کردن منبع کربنی به استخر، باکتریها نیتروژن غیرآلی آب را مصرف نموده و توده میکروبی (بیوفلاک) تولید میشود که میتواند به عنوان غذا مورد استفاده ماهیان پرورشی قرار گیرد. این سیستم برای پرورش ماهی در آبهای داخلی مناسب میباشد اما اجرایی شدن این سیستم در جنوب کشور، مستلزم مطالعه پایلوت میباشد.