رابطه شیوه های فرزندپروری با احساس تنهایی و اختلالات رفتاری درون نمود و برون نمود والدین-دانش آموزان

هدف از این پژوهش بررسی تطبیقی رابطه بین شیوه های فرزندپروری با احساس تنهایی و اختلالات رفتاری درون نمود و برون نمود دانش آموزان دبستانی شهرستان ساری منطقه یک بود. این پژوهش از نوع توصیفی - همبستگی بوده است و جامعه آماری شامل کلیه والدین- دانش آموزان مقطع ابتدایی دخترانه شهر ساری منطقه یک را که تعداد آن ها ۱۴۰۰ نفر به روش نمونه گیری به روش تصادفی- خوشه ای چندمرحله ای ۱۸۱ نفر والدین و ۱۲۱نفر دانش آموزان انتخاب شده اند و ابزار گرد-آوری پرسشنامه ۳۰ سوالی شیوه های فرزند پروری(بامریند، ۱۹۹۱)، پرسشنامه ۲۴سوالی احساس تنهایی(آشر SLFS،۱۹۸۴) و سیاهه رفتاری کودک ( آخنباخ CBCL، ۱۹۹۱) می باشد. روایی و پایایی ابزارها بعد از بررسی مورد تایید قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب هبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون استفاده شده است . نتایج نشان داد که میان شیوه های فرزندپروری و احساس تنهایی کودکان رابطه وجود دارد. میان شیوه های فرزند پروری و اختلالات رفتاری درون نمود و برون-نمود کودکان رابطه وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز حاکی از آن بود که سهم هر یک از شیوه های فرزند پروری بر پیش بینی احساس تنهایی و اختلالات رفتاری درون نمود و برون نمود کودکان متفاوت است و مولفه شیوه فرزند پروری مقتدرانه با بیشترین سهم(۲۳/۰) و شیوه فرزندپروری استبدادی با کمترین سهم(۱۷/۰) در پیش بینی احساس تنهایی کودکان نقش دارند. مولفه شیوه فرزندپروری استبدادی با بیشترین سهم(۴۹/۰) و شیوه فرزندپروری مقتدرانه با کمترین سهم(۲۵/۰) در پیش بینی اختلالات رفتاری درون نمود و برون نمود کودکان نقش دارند.