تحلیلی بر آثار آینه کاری منیر شاهرودی فرمانفرماییان و تاثیرپذیری آن از هنر پست مدرن۱ نمونه موردی آذرخشی برای ندا۲

با شروع جنبش مدرنیسم۳ در سده بیستم میلادی در غرب، که پژواک آن پس از ۷۰ سال به ایران رسید، هنرمندان ایرانی در معرض ایدئولوژی های گوناگون قرار گرفتند. آن ها که از طریق مدرسان خارجی و ارتباطات با غرب، با آثار و زندگی پیشگامان هنر مدرن آشنا شده بودند، در تلاش برای حرکت در مسیر جهانی شدن ضمن حفظ اصالت و هویت ایرانی، اسلوب ها، مواد و ابزارهای مختلف را می آزمودند تا با تلفیق عناصر و نقش مایه های کهن ایرانی و ساختار هنر مدرن به یک مدرنیسم ایرانی مخصوص به خود دست یابند.اساس هنر مدرن بر تجریدی نمودن فرم های طبیعی و ساده سازی آن ها بر اساس اشکال و فرم های هندسی است. پس از هنر مدرن، رویکرد هنری پست مدرن متولد شد. ویژگی شاخص هنر پست مدرن تاکید بر کلیشه، تقلید هزل آمیز از سبک های مختلف و اختلاط و امتزاج رنگ های مختلف کولاژ است. در هنر مدرن هیچ گاه از سبک های سنتی و کلاسیک هنر استفاده نمی شد و سعی بر رد آن ها بود، اما در هنر پست مدرن گاهی شاهد تلفیقی از هنر سنتی و کلاسیک با هنر مدرن هستیم. علیرغم محوریت غرب در دوره مدرن، پست مدرن هویت را به عنوان یکی از محورهای خود قرارداد و هنر سرزمین های دیگر نه تنها فقط تزئینی یا جزء هنر سخیف نبود، بلکه مورد توجه قرار گرفت و مطرح شد. در میان هنرمندان نوگرای ایرانی، منیر فرمانفرماییان متمایز از سایرین، با بهره گیری از هنر سنتی آینه کاری، که تا آن زمان در تزیینات داخلی بناهای تاریخی و مذهبی کاربرد داشت، آثاری فاخر همسو با معیاری روز جهان خلق نمود. بر این اساس، هدف پژوهش حاضر، بررسی چگونگی تاثیرپذیری آثار آیینه کاری منیر شاهرودی فرمانفرماییان از هنر پست مدرن و تلفیق هنر اصیل ایرانی با معیارهای روز جهان هنر در نمونه موردی از آثار او با عنوان «آذرخشی برای ندا» است. این پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی و جمع آوری اطلاعات به روش کتابخانه ای است. این پژوهش ضمن بررسی هنر آینه کاری و هندسه ایرانی به چگونگی تلفیق آن ها توسط منیر فرمانفرماییان بر اساس گفتمان های هنری روز دنیا تا رسیدن به یک اثر هنری قابل قبول در سطح جهانی، خواهد پرداخت.یافته های این پژوهش نشان از آن دارد که، اگرچه هنرمند بستر آثار خود را از تزیینات مساجد و کاخ های ایرانی و.. فراهم نموده، همه این هنرهای سنتی با عبور از ذهنیت هنرمند جان تازه ای گرفته و در مواجه با آثار، نه تنها احساس معنوی و مذهبی به مخاطب ایرانی دست نمی دهد، بلکه حسی از تجمل گرایی آمیخته با تفاخر ایرانی که ریشه در هویت فرهنگی ایرانیان دارد، را متبادر می کند. این هنرمند ملی گرا، با خلق آثاری همچون آذرخشی برای ندا، پلی میان هنرهای تزیینی و هنرهای زیبا ایجاد کرده و به نوعی دو رویکرد هنر پاپ۴ و مفهومی۵ را با هنر سنتی آینه کاری ایرانی تلفیق و به یک مدرنیسم ایرانی منحصربه فرد دست یافته است.