چگونه توانستم مشکلات آموزش به دانش آموزانم در فضای مجازی را بهبود ببخشم ؟

پژوهش حاضر در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ درپایه ی چهارم دبستان پسرانه ی مسلم ابن عقیل واقع در ناحیه یک آموزش و پرورش شهرکرج و با فراوانی ۴۱ نفر دانش آموز انجام شده است. مساله ی مورد نظر کاهش یادگیری دانش آموزان، عدم آموزش یادگیری خودتنظیمی، افزایش تنش دربین خانواده ها در خصوص استفاده از گوشی و نت و رفع پاره ای از مسائل غیرقابل پیش بینی در حین کلاس های مجازی می باشد. درپژوهش حاضر پژوهشگر با استفاده از روش های علمی مانند مشاهده، فرم های نظرسنجی و ارتباط مداوم (نظر سنجی نمونه ای از روند تدریس و آموزش در کلاس) هم چنین به منظور کسب داده های مناسب از راهنمایی همکاران و مدیر محترم دبستان؛ دانش آموزان وکتاب ها ومجلات علمی - تخصصی به تجزیه وتحلیل و شناسایی عوامل موثر در ایجاد مساله و یافتن راه حل های پیشنهادی پرداخت. سپس به انتخاب چندین راهکار عملی ازمیان راه حل های پیشنهادی مبادرت ورزید. آن گاه پس از اعتبار بخشی به راه حل ها، به اجرای راه حل های انتخابی اقدام نمود که عبارت بودند از:- ارسال محتوای آموزشی به صورت آفلاین یک روز قبل از تدریس و دانلود و دیدن محتوا توسط دانش آموز با نظارت اولیا شب قبل و تدریس آنلاین و رفع اشکال سرکلاس مجازی روز بعد - ارتباط مشاوره محور با اولیا با توجه به مدرس خانواده بودن مولف و ارزشمندی پیوند حداکثری اولیا با مدرسه - استفاده ازطرح های تشویقی ماننداستیکر الماس و دانشمند کوچک - مشارکت دادن دانش آموزان در ارزشیابی وتولید محتوای آموزشی- نظرسنجی تکوینی با استیکر لبخند وگل، جهت ادامه درس و حاضر بودن و درغیر اینصورت سوال جهت تکرار تدریس لازم به ذکراست، پس ازاجرای راه حل های فوق، پژوهشگر موفق گردید تا فراوانی پیشرفت دانش آموزان در یادگیری کل دروس را به سطح بسیار خوب برساند. درپایان این نتیجه به دست آمد که استفاده از شیوه ی ترکیبی آفلاین - آنلاین و مشارکت حداکثری اولیا و هماهنگی آموزگار با اولیا و دانش آموزان در روند یادگیری بسیار موثر بوده است .