ذخایر آب کارستی در نواحی مرزی ایران و لزوم اتخاذ دیپلماسی عمومی فعال در حوزه آب های مرزی

منابع آب کارستی، جزء ذخایر آب زیرزمینی است که به شکل طبیعی، عمدتا به صورت چشمه از زمین خارج می شود. در اصطلاح فنی به پدیده خوردگی و انحلال توده سنگ های کربناته (عمدتا آهک و دولومیت)، کارست گفته می شود. این پدیده در سایر سنگ های انحلال پذیر مانند سنگ های سولفاته و کلروره نیز رخ می دهد. پدیده فوق در سنگ های آواری نیز، دیده می شود. همچنین ماسه سنگ ها و کنگلومراهای دارای رسوبات کربناته و یا سولفاته نیز تحت تاثیر انحلال، کارستی خواهند شد. عمده مناطق مرزی کشور دارای ذخایر غنی آب کارستی می باشند. منابع فراوانی از آب های زیرزمینی به صورت آبخوان های کارستی در زون های زاگرس، البرز، ایران مرکزی، مکران و کپه داغ وجود دارد. سنگ های کربناته همچنین میزبان نیمی از منابع هیدروکربور جهان هستند. ظرفیت بهره برداری اصولی و مبتنی بر پارامترهای هیدروژئولوژی-زیست محیطی این منابع آبی مرزی، به علت حساسیت های استراتژیک نواحی مرزی، تاکنون فراهم نشده است. این جستار می کوشد تا بر مبنای شواهد زمین شناسی نواحی مرزی ایران و ذخایر آب های کارستی این مناطق، به نقش راهگشای دیپلماسی فعال آب در استفاده بهینه از این منابع آبی ارزشمند بپردازد.