بررسی فراوانی رتینوپاتی نوزادان نارس در نوزادان ارجاع شده به کلینیکROPشیراز

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 254

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

RPMR01_075

تاریخ نمایه سازی: 4 فروردین 1402

چکیده مقاله:

مقدمه:رتینوپاتی نوزادان نارس (Retinopathy Of Prematurity) که در اثر اختلال درروند رشد عروق شبکیه ایجاد می گردد، یکی از علل مهم نابینایی نوزادان در کشورهای پیشرفته و در حال توسعه می باشد. در این مقاله فراوانی نوزادان ارجاع شده به کلینیک ROP درمانگاه چشم پزشکی پوستچی شیراز از نظر بروزROP ، موارد منجر به درمان و ارتباط آن با سن و وزن تولد نوزادان بررسی گردید .روش کار:در این مطالعه توصیفی، مدارک پزشکی نوزادانی که در سال ۱۴۰۰-۱۴۰۱ به کلینیک ROP مراجعه کرده و مورد غربالگری قرار گرفته بودند بررسی گردید. اطلاعات مربوط به نوزادانی که وزن آنها کمتر از ۲۰۰۱ گرم و سن تولد آنها کمتر از ۳۴ هفته و همچنین نوزادانی که وزن آنها بیشتر از ۲۰۰۰ گرم و سن تولد آنها بیشتر یا مساوی ۳۴ هفته بود، فراوانی موارد منجر به درمان و علل آن مورد بررسی قرار گرفت .نتایج: از ۱۱۵۶۳ نوزاد ارجاع شده، تعداد ۱۳۲۷ مورد(۱۱/۴ درصد) نوزادانی بودند که وزن آنها کمتر از ۲۰۰۱ گرم و سن تولد آنها کمتر از ۳۴ هفته که از این تعداد ۱۱۸ بیمار ۸/۸) درصد) منجر به درمان (لیزر تراپی) و ۵ بیمار ۰/۳۷) درصد) منجر به موارد درمان پیشرفته ROP بودند. همچنین ۱۳۹۱ مورد ۱۲) درصد) نوزادانی که وزن آنها بیشتر از ۲۰۰۰ گرم و سن تولد آنها بیشتر یا مساوی ۳۴ هفته بود، که از این تعداد ۵ بیمار ۰/۳۵) درصد) منجر به درمان (لیزر تراپی) شدند. از مجموع ۱۲۸ مورد منجر به درمان( لیزر تراپی ) و موارد پیشرفته ROP ، علل مربوط به ۶۷ بیمار(۵۲ درصد) عدم تشخیص و درمان به موقع و در زمان مناسب، ۵ بیمار ۳/۹) درصد) عدم پاسخ به درمان، در ۵۲ بیمار ۴۰) درصد) عدم اطلاع والدین، در ۴ بیمار ۳) درصد) سهل انگاری و مشکلات اقتصادی والدین بود .نتیجه گیری:مهمترین علل بروز ROPدر نوزادان و پیشرفت آن به سمت مراحل نهایی درمان، عدم تشخیص و درمان به موقع در نتیجه عدم اطلاع کافی والدین می باشد که نیاز به برنامه جامع غربالگری و وجود امکانات مناسب و نیروی متخصص جهت تشخیص به موقع از مراکز ارجاع دهنده می باشد .

نویسندگان

پرنیان نیکمنش

داتشجوی دکتری تخصصی مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی، دانشکده مدیریت و اطلاع رسانی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران.

حسن ابوالقاسم گرجی

دانشیار مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی ، عضو هیات علمی دانشکده مدیریت و اطلاع رسانی پزشکی، مرکز تحقیقات علوم مدیریت واقتصاد سلامت، دانشگاه علوم پزشکی ایران.