ارزیابی ناراحتی و کاربردپذیری کفش ایمنی در صنایع استان مازندران

اهداف: تامین ایمنی نیروهای انسانی در صنایع، از اهمیت بالایی برخوردار بوده و کفش ایمنی یکی از رایج ترین تجهیزات حفاظت فردی می باشد که وظیفه ی حفاظت از پا در برابر خطرات بالقوه را دارد. هدف از این مطالعه، ارزیابی ناراحتی و کاربردپذیری کفش ایمنی در صنایع مختلف استان مازندران جهت یافتن خلاهای موجود در طراحی و بهبود طراحی کفش های ایمنی می باشد. روش کار: این مطالعه از نوع مقطعی بوده و در سال ۱۴۰۰ انجام گردیده است. کارکنان ۱۱ شرکت صنعتی مختلف که از ۷ ویژند کفش ایمنی استفاده می کردند، در این پژوهش وارد شدند و به دو پرسش نامه ی محقق ساخته (Local Perceived Discomfort) LPD (ناراحتی و رضایت کلی) و (Safety Footwear Usability Questionnaire) SFUQ (کاربردپذیری) پاسخ دادند. آنالیز داده ها با آزمون های آماری میانگین، انحراف استاندارد، ضریب همبستگی رتبه ای Spearman، ضریب همبستگی Pearson و آزمون ANOVA انجام گردید. یافته ها: ۲۲۶ نفر مرد با میانگین سنی ۷/۴ ± ۳۶/۳۳ سال در این مطالعه وارد شدند. بیشترین ناراحتی و ضعیف ترین کاربردپذیری، کفش ویژند G (۳/۳ و ۳/۹۹) و کم ترین ناراحتی و قوی ترین کاربردپذیری، کفش ویژند A (۱/۲ و ۵/۳۵) از سوی شرکت کنندگان اعلام گردید. در مجموع بیشترین رضایت از ویژند A و کم ترین رضایت از ویژند G بیان شد. نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان داد که مشکل عمده در راحتی و کاربردپذیری، احتمالا وابسته به قالب کفش می باشد، چون سازندگان کفش های ایمنی، قالب ها را از خارج از کشور وارد می نمایند که متناسب با مشخصه های آنتروپومتری پای کاربران ایرانی نمی باشد.