راهبرد بازدارندگی ترکیبی ج.ا. ایران در مقابل ایالات متحده آمریکا

بازدارندگی به عنوان یکی از رژیم های امنیتی و همچنین نظریه های مهم سنت پژوهشی واقع گرایی در ادبیات روابط بین الملل محسوب می شود. بسیاری از اندیشمندان امنیت بین الملل تلاش کرده اند مدل نظری بازدارندگی را فراتر از مدل های متعارف و هسته ای مورد بررسی قرار دهند. در شرایط کنونی سیستم بین الملل راهبرد بازدارندگی ترکیبی به عنوان راهکاری موثر به منظور مقابله با تهدیدات و اقدامات ترکیبی محسوب می شود. این راهبرد دارای دو بخش بازدارندگی بر مبنای انکار و مجازات است. هدف اصلی این پژوهش تبیین بازدارندگی ترکیبی جمهوری اسلامی ایران با توجه به مبانی گفتمانی انقلاب اسلامی و دستیابی به راهکارها و پیشنهاداتی در این چارچوب است. با توجه به فرامین رهبری در رابطه با ممنوعیت دستیابی و استفاده از سلاح های هسته ای می توان این پرسش را مطرح کرد که جمهوری اسلامی ایران در شرایط حساس کنونی نیازمند حفظ و تقویت چه نوع راهبرد بازدارندگی موثری است؟ روش این پژوهش مبتنی بر ارائه مدل نظری بر پایه استنتاج قیاسی به منظور تببین فرضیه پژوهش است. بر اساس یافته های این پژوهش جمهوری اسلامی ایران با استفاده از مولفه های گفتمان انقلاب اسلامی مانند محور مقاومت، اقتصاد مقاومتی و فرهنگ مقاومتی توانسته است راهبرد عملیاتی موثری در جهت انکار و مجازات راهبرد تهاجم ترکیبی دشمن ایفا کند.