تبیین نقش خانواده در مناطق محروم و حاشیه نشین در سینمای پس از انقلاب اسلامی ایران

مهاجرت از روستاها به شهرها و سکنی گزیدن روستائیان در مناطق مختلف کلان شهرها به اشکال گوناگون آلونک نشینی، زاغهنشینی، کپرنشینی و حلبی آبادها منجر به پدیده حاشیه نشینی می شود. خانواده ی مهاجرین به عنوان اصلی ترین نهاد اجتماعی پشتیبان ازکانون های آسیب پذیر در پدیده و روند حاشیه نشینی بشمار می روند. عدم سازگاری با تغییرات سریع جامعه اکثریت شهری، نبود امنیتاقتصادی و اجتماعی، فقر و بیکاری، کمبود امکانات آموزشی و پرورشی و همچنین خدمات بهداشتی و درمانی، عواملی است که زندگیحاشینه نشینان را به خطر می اندازد. خانواده های حاشیه نشین در حفظ فرهنگ خود که در تعارض با ارزشهای جامعه مقصد میباشد دچاربحران های مختلف زیستی و ارزشی می شوند که این ناهنجاری ها منجر به تعارض های گوناگون می گردد. هر ساله فیلم های داستانیمتعددی در سینمای ایران تولید می شوند که این پدیده اجتماعی حاشیه نشینی را مورد توجه و بازنمایی قرار میدهند. هدف مقاله حاضرکاربردی و مسئله اصلی آن واکاوی عملکرد سینمای ایران پس از انقلاب اسلامی در بازنمایی نقش خانواده مناطق محروم و حاشیه نشینمی باشد. روش تحقیق این مقاله کیفی، با رویکردی تحلیلی و توصیفی میباشد و بر اساس گردآوری اطلاعات و مرور منابع مکتوبکتابخانه ای، آرشیوهای تصویری و صوتی انجام شده است.