بررسی تزیینات فلزکاری مذهبی عصرصفویه

هنرفلزکاری ایران، بازتاب جامعه­ای است که آن را آفریده است. شیوه­های زندگی، اشتغالات فکری و نیز آرمان ها و آرزوهای حامیان و فرمانروایان، همه از طریق عملکرد و ارزش اشیای مورد استفاده­ی آنها بیان می­شود. فلزکاری به عنوان یک هنر و صنعت از دیرباز جایگاه مهمی در میان سایر صنایع هنری به خود اختصاص داده است. این هنر در ادوار مختلف به خصوص در عصر صفویه، گویای حالات و روحیات ملی مذهبی بوده و در تمام پیش آمدهای این سرزمین حتی در دوران استیلای بیگانگان، با سرنوشت مردم ایران شریک و دمساز بوده است. تاریخ فلزکاری در ایران آن­گونه که درخور شان و تلاش هنرمندان این عرصه در درازنای تاریخ هنر فلزکاری ایران باشد، به نگارش در نیامده است. این مقاله به بررسی فلزکاری و تزیینات آن در عصر صفویه اختصاص دارد و در این راستا با اشاره به ویژگی­های هنر فلزکاری بر اساس رویکرد مذهب شیعی و مباحث نمادین هنری در تزیینات فلزکاری، با روش تحلیلی تاریخی و با استفاده از منابع کتابخانه­ای پرداخته است. سوال تحقیق چگونگی شیوه­ی به کارگیری مضامین و مفاهیم مذهب شیعه در هنر فلزکاری عصر صفویه است. با توجه به بررسی­های به عمل آمده می­توان گفت تاکنون تحقیق جامعی در مورد تزیینات فلزکاری عصر صفوی مشاهده نشده است. به طور کلی مقالات و نوشتارهایی که در این زمینه نوشته شده است، عموما به معرفی ظروف و در حد توصیف تاریخچه­ی فلزات پرداخته­اند و کمتر به فلزکاری مذهبی روی آورده­اند.