تاثیر کم آبیاری به روش PRD به همراه سالیسیلات سدیم بر عملکرد، اجزای عملکرد و کارایی مصرف آب گوجه فرنگی

برای رفع مشکل کم آبی در مناطق خشک و نیمه خشک ایران، روش های آبیاری مختلفی مانند کم آبیاری، آبیاری تحت فشار و روش PRD پیشنهاد شده است. در آبیاری به روش PRD، نیمی از محیط ریشه به تواتر به صورت کامل آبیاری شده و نیم دیگر خشک نگه داشته می شود. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی عملکرد، اجزای عملکرد و بهره وری مصرف آب گوجه فرنگی با کاربرد روش آبیاری PRD و یک تنظیم کننده رشد در دو نوع خاک در شرایط گلخانه است. آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با سه تکرار، شامل سه مدیریت آبیاری (T۱، آبیاری کامل؛ T۲، ۵۰ درصد آبیاری کامل به روش PRD با وجود تیغه؛ T۳، ۵۰ درصد آبیاری کامل به روش PRD بدون تیغه)، دو سطح تنظیم کننده (B۱، محلول پاشی سالیسیلات سدیم و B۲، بدون محلول پاشی) و دو بافت خاک (S۱، لوم رسی و S۲، لوم شنی) بود. نتایج نشان داد که بیشترین ارتفاع گیاه در تیمار T۱ (۲/۱۷۶ سانتی متر) و کمترین ارتفاع گیاه در تیمار T۳ (۳/۱۳۱ سانتی متر) می باشد. با کاهش ۵۰ درصد میزان آب آبیاری از تیمار T۱ به تیمار T۲، تعداد خوشه گل ۲/۱۵ درصد کاهش یافت. بیشترین و کمترین زیست توده گیاه (به ترتیب ۸/۵۰۶ و ۲/۱۲۶ گرم در بوته) به ترتیب در تیمارهای T۱ و T۳ به دست آمد. حداکثر و حداقل مقدار عملکرد میوه به ترتیب در تیمارهای T۱ (۵/۳۴۲ گرم در بوته) و T۳ (۸/۵۴ گرم در بوته) اندازه-گیری شد. کارایی استفاده از آب با تغییر مدیریت آبیاری از تیمار T۱ به T۲، ۹/۹ درصد افزایش و از T۲ به T۳، ۴/۷۱ درصد کاهش داشت. بیشترین و کمترین عملکرد (۷/۲۱۶ و ۴/۱۷۴ گرم در بوته) به ترتیب مربوط به تیمارهای S۲ و S۱ است. خاک لوم شنی با تولید ۲۲/۷ کیلوگرم به ازای هر مترمکعب آب مصرفی، کارایی مصرف آب بیشتری نسبت به خاک لوم رسی (۳۸/۵ کیلوگرم به ازای هر مترمکعب آب) داشت. کاربرد تنظیم کننده، عملکرد میوه را ۱۶ درصد و کارایی مصرف آب را ۸۶/۱۶ درصد افزایش داد. به طورکلی، تاثیر روش آبیاری PRD با تیغه و محلول پاشی سالیسیلات سدیم بر کاهش مصرف آب و افزایش بهره وری در کشت گلخانه ای گوجه فرنگی مثبت بود و قابل توصیه می باشد.