آسیب شناسی بافت فرسوده شهر در مقابل حوادث طبیعی مطالعه موردی شهر شیراز

شناخت صحیح ابعاد آسیب های وارد شده به بافت های فرسوده شهری در مواقع حوادث طبیعی به عنوان اولین گام در فرایند مدیریت بحران محسوب می گردد. لذا در پژوهش حاضر به منظور آسیب شناسی اصولی برای کاهش آسیب پذیری ساختمان ها و بافت های بافت فرسوده شهر و ارائه تصویری روشن از وقوع احتمالی زلزله و عواقب، به ارزیابی پهنه های آسیب پذیری بافت فرسوده شهری پرداخته ایم. از آنجاییکه موقعیت جغرافیایی شهر شیراز به گونه ای است که از نظر زمین شناسی محل وقوع زلزله است و حادثه طبیعی زلزله شهر را تهدید می کند و به عنوان کلان شهر جنوب کشور دارای مناطق فرسوده با تراکم جمعیتی بالا است، این مطالعه بر روی محلات بافت قدیم شیراز صورت گرفته است. روش انجام پژوهش توصیفی/ تحلیلی و بر اساس هدف پژوهش کاربردی می باشد. ابزار مورد استفاده در این تحقیق پرسشنامه، مشاهده و منابع کتابخانه ای است. پرسشنامه ها توسط نمونه آماری با ابعاد ۳۷۵ نفر تکمیل شده و پس از آن به وزن دهی و اولویت بندی شاخص ها با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی AHP تجزیه و تحلیل داد ها انجام شده است. در این پژوهش تعداد ۹ معیار و تعداد ۴۵ زیرمعیار مورد بررسی قرار گرفته است که از بین تمامی و تحلیل داد ها انجام شده است. در این پژوهش تعداد ۹ معیار و تعداد ۴۵ زیرمعیار مورد بررسی قرار گرفته است که از بین تمامی معیارها تنها در یک مورد (تعداد طبقات) میزان آسیب پذیری محله کم برآورد شده است در سایر معیارها میزان آسیب پذیر زیاد ویا بسیار زیاد می باشد