ارزیابی آلاینده های آلی کلره در تالاب شادگان با استفاده از ماهی شیربت (Barbus grypus) به عنوان یک شاخص بیولوژیک

یکی از  آلاینده­های خطرناک که به تالاب شادگان وارد می­شود، آلاینده­های آلی پایدار است. این آلاینده­ها، به دلیل چربی دوستی بالا و پایداری زیاد در محیط­زیست در طول زنجیره غذایی تجمع پیدا می­کنند. حدود ۹۰ درصد جذب این آلاینده­ها در بدن  انسان از طریق غذاهایی با منشا حیوانی صورت می­گیرد. ماهی، مسیر اصلی برای ورود این آلاینده­ها بوده و رژیم­های غذایی حاوی میزان بالای ماهی، منجر به جذب بیش­تری این ترکیبات شده و سلامت غذایی ساکنین منطقه را به خطر می­اندازد.در این مطالعه میزان بی فنیل­های پلی کلره و آفت کش­های DDTs و HCHs و HCB در گونه شیربت (Barbus grypus) جمع­آوری شده در پاییز ۱۳۸۶ از تالاب شادگان، توسط دستگاه گاز کروماتوگرافی (GC) ارزیابی شد.نتایج نشان داد که غلظت مجموع PCB، مجموع DDT، مجموعHCH  و  HCB به ترتیب ۳۸/۶، ۴۱/۱۱، ۰۳/۴ و ۱۹/۰ نانوگرم بر گرم به دست آمد. بررسی ایزومر­های آلاینده­های مختلف نشان داد که در بین ترکیبات PCB ترکیب PCB-۲۸ (۶۸/۴ نانوگرم بر گرم) در بین متابولیت­های DDT متابولیت p,p /-DDE (۱۵/۸ نانوگرم بر گرم) و دربین ایزومرهای HCH ایزومر α-HCH (۱۴/۳ نانوگرم بر گرم) دارای بیش­ترین غلظت هستند. بالا بودن میزان p,p /-DDE  در نمونه­ها بیان­گر عدم استفاده جدید از DDT بعد از تحریم آن در منطقه و  بالا بودن  میزان α-HCH  در نمونه­ها بیان­گر ورود تازه HCHs صنعتی به آب و خاک منطقه است. میزان آلاینده در نمونه­ها پایین­تر از حد استانداردهای ارایه شده توسط سازمان­های مختلف بود.