خوانشی بر مولفه های اثرگذار بر هم گرایی عرفان و سیاست در اندیشه توحیدی امام خمینی
محل انتشار: فصلنامه سیاست متعالیه، دوره: 9، شماره: 34
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 84
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SMP-9-34_005
تاریخ نمایه سازی: 25 بهمن 1400
چکیده مقاله:
هدف پژوهش حاضر بررسی مولفه های اثرگذار بر هم گرایی عرفان و سیاست در اندیشه توحیدی امام خمینی می باشد. در این راستا و با روش توصیفی- تحلیلی هم گرایی عرفان و سیاست امام خمینی و شاخصههای اثرگذار آن، توحید و تکلیف گرایی و رضایت گرایی تبیین شده است. نتایج حاکی از آن است که امام خمینی به عنوان انسان عارف و احیاءگر اسلام ناب با تعلیمات و آموزه های متعالی، با استفاده از مکتب، کتاب و سنت اهل بیت(ع) عرفان را از عرصه نظر به عمل و از فرد به اجتماع گستراند. از ایشان عارفی حقیقی که تا آخرین لحظه عمرش در تلاش است به روشنگری و بیداری مردم بپردازد تا به این وسیله هم خودش به سوی خداوند گام بردارد و هم مردم. آنچه در عرفان مهم است انزوا از دنیاست و نه انزوا یافتن از خلق خدا و خدمت به آنها. امام خمینی عرفان سنتی را با برداشتی نو از اسفار اربعه ملاصدرا متحول ساخت تا حضور عرفان با مدیریت اجتماعی و سیاسی در جامعه ملازم باشد و این امر سبب شد عافیت طلبی برخی عارف نمایان را هم به نقد و چالش جدی بکشاند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
عابدین درویش پور
استادیار، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران
مهرداد امیری
استادیار، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران.
حبیب حاتمی کن کبود
استادیار، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :