سلامت جنسی و بهبود روابط زناشویی

سلامت جنسی و رابطه مطلوب زناشویی دارای اثرات شناخته شده ای بر سلامت جسمی، روانی و اجتماعی است. سلامت جنسیو رابطه مطلوب زناشویی با ایجاد احساس رضایتمندی، آرامش و افزایش اعتماد به نفس، زمینه تقویت عواطف بین زوجین رافراهم نموده و از پیدایش اختلالات روانی و ازهم گسیختگی بنیان خانواده و آسیب های اجتماعی جلوگیری میکند. بخش قابلتوجهی از بار بیماریها در زنان و مردان، به ناخوشی های ناشی از نقض حقوق باروری و جنسی اختصاص دارد. در زنان سنینباروری، نادیده گرفتن حقوق باروری و مشکلات سلامتی مرتبط با آن مانند بارداری برنامه ریزی نشده، مرگ ومیر مادران،بیماری های آمیزشی و اچ آی وی، ۲۲ درصد سال های ازدست رفته عمر را تشکیل میدهد، در حالی که این میزان در مردان ۳درصد است. بدیهی است علیرغم وجود تفاوتهای بیولوژیک بین دو جنس، نابرابری های فرهنگی و اجتماعی تاثیر عمده ای برافزایش بار بیماری ناشی از مسائل جنسی و باروری در زنان دارد همچنین خانواده به عنوان یگانه زیربنای استوار جامعه ونخستین نهاد اجتماعی از نقش بی بدیلی در حفظ و تامین سلامت فرد و جامعه برخوردار است. ادامه حیات و بالندگی در دوامو قوام این نهاد مقدس به عوامل متعددی بستگی دارد که توجه به آن از سوی اعضای خانواده، جامعه و مسئولین کشور بسیارحائز اهمیت است. از جمله عواملی که به بقای خانواده کمک شایانی میکند، سلامت جنسی و کارکرد مناسب آن در چارچوبخانواده و بر اساس شرع، قانون و عرف است. غریزه جنسی و ارضای صحیح آن یکی از اهداف و آثار تشکیل خانواده به شمارمی رود و بدیهی است که تعادل و استفاده بهینه از آن در مسیر مطلوب و پذیرفته شده عقل و شرع، رمز سلامت و استحکام اینمیثاق مقدس خواهد بود. تحقق شعار «سلامت جنسی» با هدف تحکیم نهاد خانواده و یا اصلاح پیوندهای گسسته زوجین، نیازمند توجهی خاص به دستورات حیات بخش اسلام درباره تربیت جنسی سالم در دوران قبل و بعد از بلوغ است. تحقق اینشعار مدیون فراهم سازی بسترهای مناسب فردی، اجتماعی و علمی است و برای تحقق کامل آن باید همه صاحبنظران واندیشمندان در گستره های مختلف علوم فقهی، حقوقی، تربیتی، روانشناسی، جامعه شناسی و پزشکی به پژوهش و مطالعاتگسترده و جامع در حوزه سلامت جنسی در بستر فرهنگ ایرانی – اسلامی بپردازند.